اثربخشی رفتاردرمانی شناختی بر کاهش افسردگی،اضطراب و استرس مادران دارای فرزند کم توان ذهنی

چکیده: در این پژوهش به بررسی اثربخشی رفتاردرمانی شناختی با هدف کاهش افسردگی،اضطراب و استرس مادران دارای کودک کم توان ذهنی پرداخته شده است.جامعه مورد پژوهش کلیه مادران مراجعه کننده به توانبخشی معلولین ذهنی شهر سورشجان بوده است.به تصادف 30نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب و به تصادف به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم گردیدند.آزمودنی ها طی مرحله پیش آزمون به وسیله پرسشنامه ( dass-21 )میزان افسردگی،اضطراب و استرس آنها سنجیده شد.گروه آزمایش در طول30 جلسه،آموزش شناختی رفتاری دریافت کردند و بعد از اتمام جلسات آموزشی،بر روی گروه آزمایش و گروه کنترل پس آزمون اجرا گردید. از تحلیل کواریانس برای تجزیه تحلیل داده هااستفاده شد.فرضیه 1،آموزش رفتار درمانی شناختی بر مادران دارای کودک کم توان ذهنی منجر به کاهش افسردگی آنها می گردد بنابراین این یاقته ها(001/ 0, p= 1 , df= 142/ 14 f=)تأیید می گردد.در فرضیه2،آموزش رفتار درمانی شناختی منجر به کاهش نمرات اضطراب مادران می گردد،بنابر یافته های پژوهش(0001/0>, p 1 , df= 648/ 26 f=) نیز تایید می گردد.فرضیه3،آموزش رفتاردرمانی شناختی منجر به کاهش استرس مادران می گردد،نیز(0001/ 0, p= 1, df= 368/ 30 f=) تایید می گردد.با توجه به اثربخش بودن رفتاردرمانی شناختی پیشنهاد می گردد،موسسات و سازمانهایی که ارتباط پی در پی با والدین دارای کودکان کم توان دارند،از این شیوه ی درمانی حداکثر استفاده را کنند.