اثرات تزریق ال-کارنیتین به تخم مرغ های مادر گوشتی بر میزان جوجه درآوری و پاسخ های ایمنی و عملکرد اقتصادی

جنین جوجه مواد مغذی محدودی داخل تخم مرغ دارد. وابستگی رشد و توسعه جنینی به مواد مغذی داخل تخم توسط مصرف داخل تخم مرغی ریز مغذی ها مطالعه شده است. مصرف داخل تخم مرغی مواد مغذی نشان داده شده است که ، انرژی و مواد مغذی قابل دسترس برای برای جنین را بهبود می بخشد و ممکن است عملکرد بعد از جوجه در آوری را افزایش دهد. تعداد 360 عدد تخم مرغ مادر نژاد کاب 500 انتخاب و در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 5 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. تیمار ها شامل، گروه شاهد بدون تزریق (کنترل منفی: nc)، گروه شاهد، تزریق سالین (9/0%، کنترل مثبت: pc) و تیمارهایی که ال–کارنیتین (lc) در مقادیر 400، 500، 600 و 700 میکروگرم به ازای هر تخم مرغ دریافت کردند. نتایج بدست آمده نشان داد، که بالاترین درصد جوجه آوری مربوط به تیمار lc700 است (05/0>p). جوجه های هچ شده از تخم مرغ های حاوی تیمارهای ال–کارنیتین وزن تولد بالاتری از تیمارهای کنترل (nc, pc) داشتند (05/0>p). در هفته اول تیمارهای ال–کارنیتین افزایش وزن بیشتری نسبت به تیمار بدون تزریق داشتند (05/0>p). همچنین تزریق ال–کارنیتین در دو سطح 600 و 700 میکروگرم باعث افزایش معنی داری در وزن بدن نسبت به تیمار بدون تزریق در هفته چهارم شد (05/0>p)، ضمن اینکه تزریق ال–کارنیتین در سطح 500 میکروگرم باعث افزایش معنی داری در وزن بدن نسبت به تیمار nc در دوره اول پرورش شد (05/0>p). نتایج نشان داد، که تیمار lc700 در هفته سوم، پنجم و کل دوره پرورش و نیز تیمار lc500 در هفته پنجم خوراک مصرفی کمتری نسبت به تیمار بدون تزریق داشتند (05/0>p). در مقایسه با تیمار nc، ضریب تبدیل تیمار lc500در هفته سوم و در تمامی دوره های پرورش بهتر شد (05/0>p) و نیز مشاهده شد که تیمارlc700 ضریب تبدیل کمتری از تیمار ncدر هفته های سوم، چهارم و پنجم و تمامی دوره های پرورش داشت (05/0>p). تفاوت معنی داری بین تیمار ها در میزان تلفات و صفات لاشه بدست نیامد (05/0p)، اما پاسخ به فیتوهماگلوتنین، معیار اندازه گیری برای پاسخ ایمنی سلولی، تحت تاثیر تیمار ها قرار نگرفت (05/0<p). بر اساس نتایج این تحقیق می توان گفت، که استفاده از ال–کارنیتین در داخل تخم مرغ می تواند باعث بهبود جوجه درآوری و افزایش وزن اولیه شده و نیز پتانسیل لازم برای بهبود عملکرد به ویژه در اوایل دوره رشد را داشته و شاید بتوان از آن به عنوان ابزاری برای بهبود سیستم ایمنی هومورال پرنده استفاده کرد.