تهیه نانو کامپوزیت های جدیدی از پلیمریزاسیون نمک آنیلینیوم هیدروکلرید در حضور نانو سلیکا و سنتز 2-ایزوبوتوکسی آنیلین

کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های جدیدی از پلی (آنیلینیوم هیدروکلرید) با استفاده از اکسایش شیمیایی منومر آنیلینیوم هیدروکلرید در حضور اکسیدکننده آمونیوم پرسولفات برای اولین بار تحت شرایط حلال آزاد (حالت جامد) سنتز شدند. نقش پارامتر های موثر بر ساختار و حالت پلیمر یعنی نسبت اکسیدکننده به منومر مورد بررسی قرار گرفت. همچنین اثر افزایش ترتیب مواد، اول اکسیدکننده و یا اول منومر نیز مورد بررسی قرار گرفت. کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های سنتز شده به کمک طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ft-ir)، ماوراء بنفش-مرئی (uv-vis) و تفکیک انرژی اشعه ی x (edx) شناسایی و مورفولوژی و اندازه ذرات آنها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) و عبوری (tem) مورد مطالعه قرار گرفت که در حال حاضر اختلاف اصلی بین کامپوزیت ها و نانوکامپوزیت ها، مورفولوژی و اندازه آنها می باشد. تشکیل و دوپینگ پلیمر توسط طیف سنجی ft-ir ثابت و با کمک طیف های uv-vis اثر تغییر پارامتر های بیان شده بررسی شدند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی متوسط اندازه ذرات کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های پلی-(آنیلینیوم هیدرو کلرید)- سیلیکا را نشان دادند. مطابق تصاویر sem، کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های پلی-(آنیلینیوم هیدرو کلرید)- سیلیکا، ذراتی نسبتاً کروی و با میانگین اندازه ی 70-278 و 37-90 نانومتر دارند. اما از تصاویر tem نیز چنین مشخص می شود که ذرات نانو کامپوزیت ها کروی با متوسط اندازه ی 17-20 نانومتر هستند. همچنین در این پایان نامه سنتز ترکیب 2-ایزوبوتوکسی نیتروبنزن با استفاده مواد اولیه 2- فلوئورونیتروبنزن و 2- کلرونیتروبنزن در حضور حلال dmf انجام شد که با بررسی طیف های 1h-nmr و 13c-nmr مشخص شد ترکیب از خلوص بالایی برخوردار می باشد ولی پائین بودن بازده و شرایط سخت روش کار از مشکلات استفاده از این روش بود.