نوسازی فرهنگی در دوران رضاشاه (1304ـ1320)

گسترش نفوذ و سلطه اروپا در کشورهای آسیا و آفریقا در قرن هیجدهم و نوزدهم موجب شد تا بسیاری از آن کشورها به ضعف خود در زمینه علوم جدید تکنولوژی و فنون نظامی پی برده و به دنبال کسب این علوم باشند. ایران از جمله کشورهایی بود که به فکر اخذ علوم جدید و فنون نظامی افتاد و به این منظور مستشاران اروپایی را در میان خود پذیرا شد و مدرسه های جدید تاسیس کرد و دانشجویانی را به اروپا اعزام داشت. به دنبال ایجاد مدارس جدید و اعزام دانشجو به خارج در دوران پهلوی اول نهادهای جدید نظامی اداری و اجتماعی و اندیشه نو، به جامعه ایران راه یافت و موجب بروز تحولاتی مهم در راه توسعه کشور شد. هدف کلی در این پژوهش بررسی نوسازی های فرهنگی صورت گرفته در دوره ی رضا شاه و تاثیرات آن می باشد. نوع تحقیق در این پژوهش تبیینی و مطالعه ما تاریخی است و تکنیک دستیابی به شناخت علمی موضوع مورد مطالعه، تکنیک (فن) اسنادی می باشد چون موضوع مورد مطالعه ما مربوط به گذشته است بنابراین شواهد و داده های مورد نیاز را باید از آن برای اسناد و مدارک به شیوه مشاهده اسنادی استخراج نماییم. نتیجه مستقیم نوسازی فرهنگی، دگرگونی افکار از راه ایجاد تردید نسبت به علوم سنتی و اصول دانش اولیه بود. این تردید رفته رفته به میان مردم راه پیدا کرد و سرآغاز تحولات اجتماعی و سیاسی و اقتصادی در ایران گردید.