ارزیابی عملکرد پرتفوی مبتنی بر ماتریس شبکه با استفاده از معیار شارپ و نسبت پتانسیل مطلوب «مطالعه موردی: شرکت سرمایه گذاری گروه توسعه ملی (1388-1385)»

با توجه به اینکه یکی از اهداف شرکتهای سرمایه گذاری، استفاده بهینه از منابع مالی سهامداران و کسب ارزش افزوده اقتصادی بالاتر از نرخ بازده مورد انتظار سهامداران می باشد و همچنین کاهش ریسک سرمایه گذاری صاحبان سهام و در نتیجه جذب سرمایه گذاران و تشکیل سبدی از دارائیها و مدیریت این سبد است، به کارگیری استراتژی های کارآمد با توجه به قابلیت ها و پتانسیل های موجود در سازمان بسیار ضروری و با اهمیت می باشد و نیاز است که شرکتهای سرمایه گذاری از استراتژی های مناسب سرمایه گذاری و بالطبع از ابزارهای نوین و کارآمد برای انتخاب و مدیریت پرتفوی استفاده نمایند. به همین جهت بکارگیری یک استراتژی مناسب به منظور مدیریت فعال در شرکت های سرمایه گذاری می تواند به آنها در جهت رسیدن به اهداف خویش که افزایش ثروت سهامداران و حفظ موجودیت سازمان است، بسیار مفید و حتی حیاتی واقع شود. بدین منظور در این تحقیق سعی ما بر این است تا به کمک استراتژی ماتریس شبکه که یکی از استراتژی های مدیریت پرتفوی می باشد، سهام شرکت های مختلف را بر مبنای ویژگی های خاص آنها طبقه بندی و عملکرد آن را با عملکرد پرتفوی بازار مقایسه نمائیم. به همین منظور با استفاده از نسبتهای p/e و p/bو همچنین معیار ریسک سیستماتیک (?)و ارزش بازار، شرکت های موجود در پرتفوی شرکت سرمایه گذاری گروه توسعه ملی را در سالهای (1388-1385) به کمک استراتژی شبکه، در 2 ماتریس تشکیل میدهیم. ماتریس اول: پرتفویی از سهام شرکت های رشدی، رشدی-ارزشی و ارزشی؛ ماتریس دوم: پرتفویی از سهام شرکت های تهاجمی، تدافعی و بی تفاوت که هر کدام از این شرکت ها نیز به شرکتهای کوچک، متوسط و بزرگ طبقه بندی شده اند. برای محاسبه عملکرد دو پرتفوی از معیارهای ارزیابی عملکرد تعدیل شده شارپ و upr استفاده شده است. برای محاسبه این معیار ها نیز، از متغیرهایی همچون بازده ماهیانه و سالیانه شرکت،ریسک و بتای شرکت، بازده پرتفوی بازار، بازدهی بدون ریسک و کوواریانس استفاده شده است. برای آزمون فرضیه های تحقیق، از آزمون مقایسه میانگین ها با نمونه های مستقل t و با توجه به کم بودن تعداد داده ها و جهت اطمینان از نتایج آزمون از جایگزین ناپارامتریک آن یعنی آزمون من ویتنی استفاده شده است و جهت مقایسه عملکرد دو ماتریس از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. و در نهایت نتایج تحقیق نشاندهنده این است که: پرتفوی متشکل از سهام تهاجمی، تدافعی و بی تفاوت شرکتهای (کوچک، متوسط، بزرگ) دارای توان تبیین بالاتری نسبت به پرتفوی متشکل از سهام رشدی، ارزشی و رشدی-ارزشی شرکتهای (کوچک، متوسط، بزرگ) می باشند. این فرضیه که توسط ضریب همبستگی پیرسون آزمون شده است، نشان می دهد که همبستگی مثبت معنی داری بین پرتفوی های متشکل از گروهبندی سهام بر اساس ماتریس اول (شرکت های رشدی، ارزشی و رشدی-ارزشی) و ماتریس دوم (تهاجمی، تدافعی و بی تفاوت) می باشد و این همبستگی با استفاده از معیار ارزیابی عملکرد نسبت پتانسیل مطلوب و در مقایسه با شاخص بازار معنا دار شده است.