تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و بی هوازی بر قابلیتهای جسمانی پسران 12 تا 14 سال

هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی وبی هوازی بر قابلیتهای جسمانی پسران 12 تا 14 سال غیر ورزشکار می باشد.این تحقیق به صورت نیمه تجربی بوده و جامعه آماری این پژوهش راکلیه دانش آموزان 12 تا 14 سال شهرستان دلفان به تعداد 3005نفر تشکیل دادند. نمونه های آماری این تحقیق 54 نفربودندکه از بین دانش آموزان مدرسه راهنمایی شهید حسینی(2)به صورت داوطلبانه انتخاب شدند.آزمودنیها به صورت تصادفی به سه گروه هوازی (سن 8/. ±1/13‏‏ًٌَُ‏‎ْسال، قد 5/7±8/154سانتی متر وزن 8±3/43کیلوگرم وbmi 3/2±18 کیلوگرم بر متر مربع) بی هوازی (سن8/. ±13سال، قد1/9±5/154سانتی متر ، وزن3 /8±8/42کیلوگرم وbmi 8/1±8/ 17کیلوگرم بر متر مربع) وکنترل (سن8/. ±06/13سال، قد9/8±6/154سانتی متر، وزن9/8±1/42 کیلوگرم و bmi2/2±6/17 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. هر گروه شامل 18 نفر بود.متغیر های مستقل این تحقیق تمرینات هوازی و بی هوازی ومتغیر های وابسته شامل استقامت قلبی – عروقی، قدرت واستقامت عضلات کمربند شانه و شکم ، انعطاف پذیری عضلات کمر وپشت ران بود.در ابتدا از هر سه گروه پیش آزمون به عمل آمد وسپس دو گروه تمرینی در یک دوره برنامه هشت هفته ای(3 جلسه در هفته ،هر جلسه 30 تا 60 دقیقه و با شدت 80-60 درصدضربان قلب ذخیره در گروه هوازی و90-70درصد ضربان قلب ذخیره در گروه بی هوازی ) شرکت نمودند و در انتها از هر سه گروه پس آزمون به عمل آمد. شدت تمرینات از طریق اتصال ضربان سنج به بدن وثبت ضربان قلب حین تمرین انجام گرفت. داده های به دست آمده با استفاده از روشهای آماری توصیفی(میانگین،جداول و نمودارها) و استنباطی شامل آزمون تی همبسته ، تحلیل واریانس یک راهه(anova) و آزمون تعقیبی توکی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.نتایج مقایسه پیش و پس آزمون رکوردها نشان دادکه استقامت قلبی – عروقی ؛ قدرت واستقامت عضلات کمربند شانه و انعطاف پذیری در هر دو گروه تمرینی پیشرفت معنی داری داشته اند (05/0p?) .اما در قدرت واستقامت عضلات شکم در هر دو گروه تمرینی پیشرفتی مشاهده نشد.همچنین با مقایسه میانگین پس آزمون رکوردهای سه گروه مشاهده شد،در استقامت قلبی – عروقی و انعطاف پذیری هر دو گروه تمرینی پیشرفت داشته و با گروه کنترل تفاوت آماری معنی داری دارند(05/0p?) اما درقدرت و استقامت عضلات شکم و کمربند شانه فقط تمرینات بی هوازی توانسته است بهبود معنی داری ایجاد کندو با گروه کنترل تفاوت آماری معنی داری داشته باشد(05/0p?).همچنین در هیچ کدام از قابلیتها بین اثر تمرین هوازی و بی هوازی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بنابراین، این تحقیق بر استفاده همزمان از هر دو روش تمرین هوازی و بی هوازی جهت بهبود قابلیتهای استقامت قلبی – عروقی وانعطاف پذیری عضلات کمر وپشت ران و همچنین ترجیحاً استفاده ازتمرینات هوازی جهت افزایش قدرت واستقامت عضلات شکم و کمربند شانه دراین جامعه آماری تاکید دارد. واژه های کلیدی:قدرت عضلانی، استقامت عضلانی ،استقامت قلبی – عروقی، تمرین هوازی ، تمرین بی هوازی ، انعطاف پذیری