بهینه سازی پرآوری گیاه گل محمدی (rosa damascena mill.) در شرایط درون شیشهای

چکیده: گل محمدی با نام علمی rosa damascena mill.، یکی از مهمترین گونه های رز معطر محسوب می شود. اهمیت بالای اقتصادی، بالاخص به خاطر تولید گلاب و روغن های معطر، این گیاه را یکی از مهمترین محصولات زینتی-تجاری کرده است. سریع ترین روش تکثیر گیاه گل محمدی می تواند روش ریز ازدیادی -باشد که پتانسیل تولید فراوان گیاهان سالم و عاری از بیماری را دارد. با توجه به ارزش این گیاه، در این تحقیق، جهت ارائه پروتکل مناسبی برای کشت درون شیشه ای آن، از جوانه های جانبی پایه های بالغ در فصول مختلف سال برداشت شد و در هر مرحله از ریزازدیادی ( استقرار، پرآوری و ریشه زایی)، تیمارهای مختلف محیط کشت، هورمونی و همچنین ترکیبات تیماری مختلف مورد آزمایش قرار گرفت. مناسب-ترین فصل سال جهت نمونه گیری، پاییز و اوایل زمستان معرفی شد و همچنین نتایج نشان داد که محیط کشت مناسب جهت مرحله استقرار، محیط msتغییر یافته مایع حاوی پل کاغذی فاقد هورمون بود و همان محیط کشت با 2 میلی گرم در لیتر هورمون tdz، بیشترین و بهترین کیفیت نوساقه را در مرحله پرآوری تولید کرد. نوساقه های تولید شده به محیط های ریشه زایی منتقل شدند و در نهایت محیط کشت msتغییر یافته (t21)فاقدnh4no3که عناصر ماکرو آن به 2/1 کاهش یافته بود، بستر کشت مایع حاوی پل کاغذی و فاقد زغال فعال، دارای 2 میلی گرم در لیتر naaو 15 گرم در لیتر شکر، به عنوان محیط کشت بهینه برای ریشه زایی درون شیشه ای این گیاه معرفی شد.