عوامل موثر بر نظام جامع آموزش الکترونیک وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی

آموزش الکترونیکی یکی از کارامدترین ابزارها در مباحث آموزش نیروی انسانی است. پیاده سازی مناسب این روش، مشکل آموزش حضوری را از نظر زمانی و مکانی حل می کند. آموزش الکترونیکی در عین حال که بسیار موثر و کارامد است، از لحاظ تجاری نیز مقرون به صرفه و قابل دسترسی برای تمامی افراد از هر قشر وموقعیتی است. در راستای همین موضوع و با نگرش به جایگاه بی بدیل تعاونی ها بعنوان یکی از بزرگترین قطب های اشتغال زایی کشور در گسترش عدالت اجتماعی، توزیع امکانات، استفاده بهینه از ظرفیت ها و توانمندی ها ، پژوهش حاضر به بررسی آموزش الکترونیکی در جهت مرتفع نمودن بخشی از مشکلات وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی پرداخته است. هدف این تحقیق شناسایی عوامل موثر در آموزش الکترونیکی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی است. جامعه آماری این تحقیق شامل 300 نفر از کارکنان ستادی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان تهران و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 167 نفر برآورد شد. ابزار گرداوری داده ها در این تحقیق دو پرسش نامه می باشد که اولی وضعیت فعلی آموزش الکترونیکی وزارت و دومی عوامل موثر در آموزش الکترونیکی را شناسایی می کرد . پس از اعتبار سنجی و محاسبه میزان همگنی واریانس ها و پایایی پرسش نامه ها که بترتیب 0.80و 0.77 برآورد گردید، محقق مبادرت به توزیع و جمع آوری داده های پژوهش نمود که با استفاده از آزمون t تک نمونه ای و تحلیل عاملی با بهره گیری از نرم افزار spss و lisrel تجزیه و تحلیل داده ها صورت پذیرفت. پس از تحلیل داده ها مشخص شد که مقدار t بصورت کلی برای وضعیت فعلی 6.97- و میانگین برابر 2.623 می باشد در نتیجه وضعیت آموزش الکترونیکی در وزارت ضعیف می باشد و عوامل موثر برای آن بر اساس اولویت عبارت اند از زیرساخت های آموزش الکترونیکی(t=15.26 تأیید عامل)(t=0.92 اولویت)، محتوای آموزشی(t=15.24 تأیید عامل)(t=0.89) و سیستم مدیریت یادگیری(t ثابت، تأیید عامل)(t=0.86) می باشد.