بررسی رابطه بین رضایت شغلی و خلاّقیت سازمانی کارکنان منطقه 15 شهرداری تهران از دیدگاه خود آنها

هدف تحقیق: بررسی رابطه بین رضایت شغلی و خلاقیت سازمانی کارکنان شهرداری منطقه 15 تهران از دیدگاه خود آنها در سال 1390 می باشد. جهت انجام تحقیق نمونه ای شامل تعداد 116 نفر از کارکنان مرد استخدام رسمی با تحصیلات دیپلم و بالاتر منطقه 15 شهرداری تهران بر حسب جدول کرچسی و مورگان، که به شیوه تصادفی طبقه ای نسبتی چند مرحله ای انتخاب گردید. این تحقیق از نوع توصیفی است و از روش زمینه یابی یا پیمایشی سود جسته است. برای اندازه گیری از دو پرسشنامه استفاده شده است. پرسشنامه اول مربوط به سنجش رضایت شغلی کارکنان در پنج بعد (ماهیت کار، حقوق و مزایا، ارتباطات بین همکاران، ارتقاء شغلی و رضایت از سرپرست) و پرسشنامه دوم مربوط به سنجش خلاقیت سازمانی کارکنان (پرسشنامه خلاقیت تورنس). برای تحلیل داده ها، در بخش توصیف داده ها از آماره های توصیفی همچون، فراوانی، میانگین، انحراف معیار،چولگی و کشیدگی استفاده شده و در بخش آزمون فرضیات و داده ها از آماره های آزمون استقلال خی دو، آزمون کالموگروف اسمیرنف و آزمون کروسکال والیس استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که بین رضایت شغلی و خلاقیت سازمانی کارکنان در جامعه آماری مورد نظر رابطه معنادار وجود دارد. یعنی با افزایش رضایت شغلی خلاقیت کارکنان افزایش می یابد. همچنین یافته های تحقیق حاکی از آنست که در مجموع، کارکنان در جامعه آماری مورد نظر با میانگین اکتسابی 2.93 از 5 در حد متوسط از شغل خود رضایت دارند و با میانگین اکتسابی 3.24 از 5 دارای حد متوسطی از خلاقیت می باشند.