تأثیر آموزش هوش هیجانی بر عملکرد (حرکتی و روانی) نوجوانان ورزشکار

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش هوش هیجانی بر عملکرد (روانی و حرکتی) نوجوانان ورزشکار بود. بدین منظور 80 دانش آموز (40 دختر و 40 پسر) داوطلب با میانگین سنی 53/0±15 سال به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه گواه و آزمایش تقسیم شدند. ابزاراندازه گیری تحقیق شامل پرسشنامه هوش هیجانی برابری و گریوز برای سنجش هوش هیجانی، ابزار سنجش آمادگی روانی اوتاوا (omsat 3) برای سنجش عملکرد روانی و مجموعه ای از آزمون های حرکتی (آزمون های تعادل ایستا، تعادل پویا، دقت، هماهنگی دو دست) برای سنجش عملکرد حرکتی بود. همچنین پرسشنامه های مورد استفاده دارای پایایی و روایی داخل کشور می باشند. برنامه آموزش مهارت های هوش هیجانی به ورزشکاران نوجوان در طی10جلسه انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری نظیر همسانی واریانس ها، آزمون کولموگروف اسمیرنوف و آزمون t مستقل ( مقایسه میانگین های دو گروه بر اساس تفاضل میان نمره های پیش آزمون از پس آزمون) در سطح معنی داری 05/0>p استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معنی داری بین میانگین های پس آزمون دو گروه در4 مولفه هوش هیجانی (خود آگاهی، خود مدیریتی، آگاهی اجتماعی، مدیریت رابطه)، عملکرد روانی و عملکرد حرکتی (دقت، تعادل ایستا، تعادل پویا، هماهنگی دو دست) وجود دارد (05/0>p). بنابراین به نظرمی رسد آموزش مهارت های هوش هیجانی یکی از بخش های مهم آمادگی حرکتی و روانی به شمار می رود که لازمه دستیابی به اجرای بهینه ورزشی می باشد