رابطه سبکهای دلبستگی مادران و سازگاری عاطفی و اجتماعی دختران نوجوان دوره دبیرستان شهرستان ورامین

هدف تحقیق حاضر، بررسی رابطه سبکهای دلبستگی مادران و سازگاری عاطفی و اجتماعی دختران نوجوان در مدارس دوره متوسطه شهرستان ورامین بود. طرح این پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود.جامعه آماری این پژوهش را دو گروه تشکیل می داد: گروه اول، تمامی دانش آموزان دختر مدارس دوره متوسطه شهرستان ورامین در سال تحصیلی 1390 – 1389و گروه دوم، مادران این دانش آموزان بودند. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای ، 160 مادر و نوجوان دختر از میان مدارس متوسطه شهرستان ورامین انتخاب شدند. به منظور ارزیابی سبکهای دلبستگی مادران و سازگاری عاطفی و اجتماعی دختران نوجوان، به ترتیب از پرسشنامه های سبکهای دلبستگی بزرگسال هازان و شیور و سازگاری دانش آموزان دبیرستانی سینها و سینگ استفاده شد. نتایج پژوهش با استفاده از روش همبستگی و رگرسیون چند متغیری گام به گام نشان داد که از بین سبک های دلبستگی، دو سبک ناایمن اجتنابی و ناایمن دوسوگرا، رابطه مثبت و معناداری با ناسازگاری کل دارند. از میان سه سبک دلبستگی، تنها سبک دلبستگی ناایمن – دوسوگرا دارای رابطه مثبت و معنادار با ناسازگاری عاطفی و تنها سبک دلبستگی ناایمن – اجتنابی دارای رابطه مثبت و معنادار با ناسازگاری اجتماعی در سطح 01/0 بود. متغیرهای پیش بین یعنی سبکهای دلبستگی مادران، 8/15 درصد از کل واریانس سازگاری کلی نوجوان را پیش بینی کردند.