بهینه سازی مکانیزم های تعلیق یک خودرو سواری با استفاده از الگوریتم ژنتیک

هدف از این پژوهش بهینه سازی سیستم های تعلیق یک خودرو سواری با استفاده از روش بهینه سازی الگوریتم ژنتیک می باشد. لازمه بهینه سازی هر سیستمی شناخت کامل آن و عوامل و پارامترهای تأثیر گذار بر آن است. به همین دلیل ویژگیهای سیستم های تعلیق، انواع و اجزای آن و همچنین نقش آن در رفتار دینامیکی خودرو، بطور مشروح بیان گردیده است. خودرو مورد بررسی در این پژوهش، یک سواری کلاس متوسط می باشد که برای انجام فرایندهای بهینه سازی، از مدل کامل صحه گذاری شده آن در محیط adams/car استفاده گردیده است.در این تحقیق بهینه سازی سینماتیکی، الاستوسینماتیکی و رفتار سواری خودرو مورد نظر می باشد. برای بهینه سازی سینماتیکی و الاستوسینماتیکی سیستم های تعلیق جلو و عقب، متغیرهای طراحی شامل مختصات برخی از نقاط اتصال اجزای سیستم و سختی بوشها در محلهای اتصال به بدنه می باشند. معیارهای تابع هدف نیز عبارتند از اختلاف منحنی های تغییرات گام محور و زوایای کمبر، تو و کستر با نمودارهای هدف. منحنی های مذکور پس از تغییر مناسب متغیرهای مدل تعلیق جلو و عقب خودرو و از طریق تجهیزات مجازی testrig، بدست آمده است. برای بهینه سازی رفتار سواری خودرو، متغیرهای طراحی شامل سختی فنرها و میرایی کمک فنرهای جلو و عقب و معیارهای تابع هدف نیز بصورت؛ شتاب راننده، سطح زیر منحنی شتاب راننده- فرکانس، جابجایی نسبی تعلیق جلو و عقب، جابجایی تایرهای جلو و عقب، شتاب زاویه کله زنی و زاویه غلت بدنه، در نظر گرفته شده اند. این خروجی ها از طریق تجهیزات مجازی 4poster و با اعمال ورودی ناهمواریهای جاده واقعی به تایرهای مدل کامل خودرو، بدست آمده است. برای انجام فرایندهای بهینه سازی مورد نظر، با استفاده از کد الگوریتم ژنتیک ایجاد شده در نرم افزار matlab و تعریف محدوده تغییرات متغیرهای طراحی، آنالیزهای لازم و متعدد برروی مدلها اجرا گردیده تا همگرایی لازم در مقادیر توابع هدف بهینه سازی، ایجاد شود. در پایان رفتار سیستم های تعلیق و کل خودرو، قبل و بعد از بهینه سازی پارامترها، مقایسه شده اند.