زیست چینه نگاری نهشته های پرمین در ناحیه چمن ساور (شمال غرب دامغان) بر مبنای فرامینیفرها و جلبک های آهکی

در این پژوهش نهشته های کربونیفر بالایی- پرمین ناودیس تنگ شمشیربر روستای چمن ساور، واقع در شمال غرب دامغان از دیدگاه بایواستراتیگرافی، لیتواستراتیگرافی، پالئواکولوژی و محیط رسوبی مطالعه گردیده است. این توالی رسوبی891 متر ضخامت دارد و قابل تفکیک به سازندهای دورود، روته و قشلاق می باشد. سازند دورود در منطقه چمن ساور 222 متر ضخامت دارد و به ترتیب از توالی ضخیم آهک های آنکوئیدی، لایه های آهکی- تخریبی و تخریبی تشکیل شده است. وجود فوزولین هایpraepseudofusulina ikensis, schwagerina shentalinensis, praepseudofusulina hovunensis, به علاوه فرامینیفرهای کوچک nodosinelloides-geinitzina transitional در ابتدای این سازند بیانگر آغاز نهشت رسوبات در uppermost gzhelian می باشد. دریای دورود در منطقه چمن ساور از early asselian تا early sakmarian کم عمق تر از مناطق همجوار بوده و همین امر موجب وفور فرامینیفرهای کوچک و نادر شدن فوزولین ها گردیده است. بر مبنای مطالعه فرامینیفرها یک بایوزون فوزولینی و چهار بایوزون متعلق به فرامینیفرهای کوچک در سازند شناسایی گردید. جلبک های سازند دورود را بر مبنای پراکندگی و تنوع می توان به ترتیب به جلبک های سبز- آبی، پروبلماتیک، داسی کلاداسه و ژیمنوکدی یاسه آ تقسیم نمود. در تشکیل آنکوئیدهای این سازند یک، دو و یا حتی سه گونه های مختلف girvanella نقش داشته اند که روی تعدادی از آنها نیز claracrusta catenoides, eflügelia sp. رشد نموده است. مدل رسوبی سازند دورود رمپ هموکلینال و رخساره های آن در محیط های پهنه جزر و مدی/ ساحلی، لاگون و سد تشکیل یافته اند. سازند روته با ضخامت 560 متر به طور همشیب سازند دورود را می پوشاند. فوزولین ها بسیار کمیاب تر از سازند دورود و فرامینیفرهای کوچک متنوع ترند. براساس انتشار چینه شناسی میکروفسیل های شناخته شده دو بایوزون تعیین و بنا بر وجود آن ها سن سازند middle wordian- early capitanian می باشد. در سازند روته همانند سازند دالان جلبک های داسی کلاداسه حضور کمرنگی دارند و ژیمنوکدی یاسه آ فراوان هستند. وجود جلبک های فیلوئید iranicodium asymmetricum anchicodium iranicum, و eugnophyllum johnsoni نشانگر شباهت این گروه جلبکی به سازند جمال می باشد. مدل رسوبی سازند رمپ هموکلینال و وجود رخساره های تیپیک دریای باز مبین عمیق تر بودن حوضه آن نسبت به سازند دورود می باشد. سازند قشلاق بین دو سازند روته در زیر و الیکا در بالا قرار دارد. بر مبنای بایوزون شناسایی شده سن سازند changhsingian می باشد. در بخش های انتهایی سازند قشلاق به خوبی شواهد انقراض گروهی انتهای پرمین با سقوط در تنوع فرامینیفرها، از بین رفتن تقریبا تمامی laginoides، فراوانی دیزاسترهایی نظیر calcivertella و tubiphytes و تغییر شرایط محیط به رخساره های اائیدی مشهود است. نتایج مطالعه میکروفسیل ها حاکی از این مطلب است که از کربونیفر بالایی تا پرمین سه وقفه رسوبگذاری در بخش هایی ازasselian ، و middle sakmarian- early wordianو middle capitanian- wuchiapingian در منطقه وجود داشته است.