مطالعه نقش آموزش از دور در ارتقاء دانش و رفتار زیست محیطی دانشجویان دانشگاه پیام نور استان تهران

نیاز و تمـایل به یادگیری از زندگی سرچشمه می گیرد. شرایط زندگی به گونه ای است که همــه مردم در فرایند زیستن، هم باید یاد بگیرنـد و هم یاد بدهند، بنابراین آموزش عالی به عنوان یک نماد مهم در تربیت و تعلیم نسل جوان در زمینه های متعدد، از جمله مسایل و معضلات زیست محیطی سهم عمده ای ایفا می کند. هدف این پژوهش بررسی نقش نظام آموزش از دور در ارتقاء سطح دانش و رفتار زیست محیطی دانشجویان دانشگاه پیام نور استان تهران است. که این هدف از نوع کاربردی بوده و از نظر روش تحقیق، از نوع توصیفی با رویکرد پیمایشی است. جامعه ی آماری این پژوهش، دانشجویان دانشگاه پیام نور استان تهران در سال تحصیلی 90-89 هستند. نمونه گیری به صورت طبقه ای تصادفی متناسب با حجم، انجام پذیرفت. از بین 31 مرکز و واحد این استان، 10 مرکز و واحدی که بیشترین دانشجو و از بین رشته های موجود، رشته هایی که حایز بیشترین فراوانی در این دانشگاه بودند؛ یعنی علوم تربیتی، مهندسی کامپیوتر، علوم ورزشی و تربیت بدنی و مهندسی کشاورزی، انتخاب شدند و که با استفاده از جدول مورگان با حجم نمونه 400 نفر انجام پذیرفت. ابزار گردآوری اطلاعات براساس هدف پژوهش پرسشنامه ای، محقق ساخته است که برای روایی آن، از روایی محتوایی و برای پایایی، از ضریب آلفای کرونباخ که مقدار آن 86/0 = ? بدست آمده، استفاده شده است. روش آماری این پژوهش با استفاده از نرم افزار آماری spss است و از دو روش آماری توصیفی و استنباطی( آزمون t-testتک نمونه ای) مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می دهد دانشجویان بر این باورند که نظام آموزش از دور در ارتقاء سطح دانش زیست محیطی و میزان اثربخشی در آموزش های زیست محیطی و همچنین تحقق اهداف آموزش های زیست محیطی نقشی موثری ندارد و نتایج آزمون t-test دو گروه مستقل نشان می دهد که نظام آموزش از دور باعث ایجاد زمینه تغییر در رفتار زیست محیطی دانشجویان به منظور نیل به اهداف توسعه پایدار خواهد شد. همچنین از نظر پاسخگویان، در راستای بهره گیری از نظام آموزش از دور در اجرای آموزش زیست محیطی مانعی وجود دارد.