مرکز هم اندیشی زنان ایران

هدف این پژوهش طراحی یک مجموعه با رویکرد تفکر بینابینی در معماری است که به آگاه سازی زنان و رویارویی آنان با خویشتن خویش و همچنین تبادل اطلاعات و دانسته ها بین آنان می پردازد، می باشد. ایجاد فضایی برای ارتباط متقابل مردم با یکدیگر و به وجود آوردن مکانی برای تعامل اجتماعی زنان به سبب جمع شدن در فضایی که برای دریافت و کسب اطلاعات در چند دقیقه و یا چند ساعت در طول روز اتفاق می افتد ..این مجموعه شامل بخش های فرهنگی و نمایشگاهی- کارگاه های مردم شناسی و بخش روانشناختی می باشد. در روند طراحی پس از جمع آوری اطلاعات لازم ، فضاهای مورد نیاز و چگونگی ساختار پروژه در راستای رسیدن به اهداف پژوهش، بر اساس داده های پردازش شده مشخص می شود . در این بخش رابطه میان مطالعات و طراحی بصورت رفت و برگشتی می باشد .روش پژوهش: در این پژوهش مطالعات کتابخانه ای و اینترنتی و بخشی از تحقیقات بصورت میدانی انجام گرفته است. نتیجه کلی: پیشنهاد طراحی یک ngo است که بتواند بستری را برای تبادل دانسته ها و هم اندیشی زنان فراهم آورد که کمک به حضور موثر تر زنان در جامعه از اهداف اصلی آن خواهد بود. با توجه به عدم وجود مرکزی راهبردی جهت هم اندیشی زنان ، احداث چنین مجموعه ای می تواند به کیفیت حضور زنان در جامعه و ارتقای سطح مشارکت آنان در فعالیت های اجتماعی و درک صحیح از توانمندی های آنان کمک بسیار نماید . فضای این مرکز پذیرای ngo های مختلف و فعال در زمینه ی موضوع زنان خواهد بود . رویکرد بینابینی در خلق فضای معماری که از لحاظ مفهومی تناسب عمیقی با نقش زنان در خانواده و جامعه دارد ، به عنوان اصلی ترین برخورد طراحانه با معماری این مجموعه پیشنهاد می گردد. حضور فضاهای بینابین در بخش های مختلف مرکز هم اندیشی زنان باعث پدید آمدن فضای تامل و گفتگو و رو در رویی مخاطبان این مجموعه و تعامل مستقیم آنان در راستای نیل به اهداف عالی مرکز خواهد بود .