اثرات نسبت کربوهیدرات به چربی جیره غذایی روی برخی شاخص های رشد، ترکیبات بدن، هماتوکریت و پارامترهای بیوشیمیایی خون در بچه فیل ماهی (huso huso)

هدف از این مطالعه مشخص کردن تاثیر نسبت های مختلف کربوهیدرات به چربی جیره غذایی روی رشد، کارآیی غذا، ترکیبات لاشه و برخی فاکتورهای بیوشیمیایی خون فیل ماهی جوان (huso huso) بود. 6 جیره غذایی با میزان پروتئین (2/40 درصد پروتئین خام) و انرژی یکسان (56/16 مگاژول در کیلوگرم) با افزایش نسبت کربوهیدرات به چربی (17/0، 47/0، 94/0، 52/1، 47/2 و 07/4) تنظیم شد. ماهیان با میانگین وزن اولیه 31/1±52/84 گرم به مدت 60 روز با جیره آزمایشی تغذیه شدند. پس از 60 روز تغذیه تفاوت معنی داری (05/0p>) در وزن بدست آمده و نرخ رشد ویژه در بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد. ضریب تبدیل غذایی و نرخ کارآیی پروتئین در تیمار 1 (نسبت کربوهیدرات به چربی 17/0) به طور معنی داری بالاتر از تیمارهای 3 تا 6 (نسبت کربوهیدرات به چربی94/0 تا 07/4) بود ولی با تیمار 2 (نسبت کربوهیدرات به چربی 47/0) اختلاف معنی داری نداشت. بین غذای خورده شده و نرخ تولید پروتئین در همه تیمارها اختلاف معنی داری مشاهده نشد. میزان چربی لاشه و کبد و همچنین میزان انرژی لاشه با کاهش نسبت کربوهیدرات به چربی افزایش پیدا کرد در حالی که میزان رطوبت لاشه و کبد کاهش یافت. اختلاف معنی داری در پروتئین و خاکستر لاشه در بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد. شاخص هپاتوسوماتیک و شاخص اندام احشایی با کاهش نسبت کربوهیدرات به چربی افزایش یافت. بیشترین میزان تری گلیسرید و کلسترول در ماهیانی مشاهده شد که از جیره غذایی 1 تغذیه شده بودند. اختلاف معنی داری در میزان هماتوکریت بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد. نتایج ما در مطالعه حاضر نشان داد که فیل ماهی قابلیت استفاده از کربوهیدرات به مقدار بالا (نسبت کربوهیدرات به چربی 07/4) را در جیره غذایی بدون اینکه در رشد این ماهی کاهش مشاهده شود را دارد.