اثر بخشی آموزش مهارتهای اجتماعی بر افزایش شادکامی و هدفمندی در بین افراد hiv مثبت تحت مراقبت مرکز مشاوره بیماریهای رفتاری دانشگاه علوم پزشکی شهرستان کرمانشاه

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای اجتماعی بر افزایش شادکامی و هدفمندی در بین افراد آلوده به ویروس نقص ایمنی اکتسابی انجام شده است. انسان موجودی اجتماعی و ناگزیر به برقراری ارتباطات اجتماعی است و از آنجا که این بیماران از سوی اجتماع طرد می شوند لازم و ضروریست که به آنها در ایجاد ارتباط مجدد و موثر با جامعه کمک کرد روش: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و با حجم نمونه 30 نفر بوده که بصورت تصادفی از افراد تحت پوشش مرکز مشاوره بیماریهای رفتاری شهرستان کرمانشاه از دو جنس زن و مرد انتخاب شده، و در دو گروه گواه و آزمایش قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش، طی 10 جلسه 2 ساعته تحت آموزش مهارتهای اجتماعی قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از روش کوواریانس و 2 پرسشنامه شادکامی آکسفورد و هدف در زندگی کرامباف و ماهولیک استفاده شد. یافته ها: فرضیه های تحقیق عبارت بود از؛ 1- آموزش مهارتهای اجتماعی به افراد آلوده به ویروس نقص ایمنی اکتسابی باعث افزایش شادکامی در آنها می شود، 2- آموزش مهارتهای اجتماعی به افراد آلوده به ویروس نقص ایمنی اکتسابی باعث افزایش هدفمندی در آنها می شود. نتایج تحلیل کوواریانس، 2 فرضیه تحقیق را با 99% اطمینان به اثبات رسانید. یعنی آموزش مهارتهای اجتماعی بر افزایش شادکامی و هدفمندی آزمودنی ها موثر میباشد. نتایج: نتیجه گیری نهایی تحقیق نشان داد که؛ آموزش مهارتهای اجتماعی بر افزایش شادکامی و هدفمندی آزمودنی ها موثر بوده، و این اثربخشی در طی گذشت زمان پا برجاستی آموزش مهارت های زندگی باعث افزایش امید به زندگی در بین افراد آلوده به ویروس hiv می گردد، و این اثربخشی با گذر زمان نیز باقی خواهد ماند. پس از نتیجه گیری در پایان پژوهش پیشنهادات و محدویت های تحقیق ارائه شد