اثر مقادیر مختلف مصرف pacl، مدت زمان و سرعت اختلاط تند بر حذف کدورت از آب و آلومینیوم باقیمانده در آن

یکی از مهمترین مراحل تصفیه آب، حذف مواد معلق وکلوئیدی (کدورت) بوسیله منعقد کننده ها می باشد. سازمان بهداشت جهانی و استاندارد آب آشامیدنی ایران حد مجاز کدورت در آب آشامیدنی را کمتر ntu 5 و آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا حد مجاز آن را کمتر از ntu 1 تعیین کرده اند. در این پژوهش ph، مقادیر مختلف منعقد کننده پلی آلومینیوم کلراید (pacl) و همچنین دور و زمان های اختلاط تند مختلف در کدورت های 20، 50، 100، 150، 200 و ntu 300 مورد بررسی قرار گرفته اند. از مهمترین مسائل در استفاده از pacl به عنوان منعقد کننده در تصفیه آب به منظور حذف مواد معلق وکلوئیدی میزان آلومینیوم باقیمانده در آب می باشد، از اینرو استانداردهای بین المللی مختلفی برای محدود کردن مقدار آلومینیوم در آب آشامیدنی وضع گردیده که از جمله می توان استاندارد سازمان بهداشت جهانی و استاندارد آب آشامیدنی ایران که در آن حد مجاز آلومینیوم کمتر از mg/lit 2/0 تعریف شده و همچنین استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا که حد مطلوب آلومینیوم در آب آشامیدنی را کمتر از mg/lit 05/0 وحد مجاز آن را mg/lit 2/0 تعریف کرده است را نام برد. آزمایشات انجام شده بر روی نمونه های برداشت شده از آب خام ورودی به تصفیه خانه شماره 3 مشهد، مورد صورت گرفت. لازم به ذکر است که کدورت های فوق الذکر به صورت مصنوعی با اضافه کردن کائولین به نمونه های آب ساخته شدند. نتایج نشان می دهد بهترین ph برای انعقاد ولخته سازی با استفاده از منغقد کننده پلی آلومینیوم کلراید در محدوده (5/8-7) و بهترین مقدار مصرف منعقد کننده pacl، سرعت و زمان اختلاط تند برای رسیدن به بالاترین راندمان حذف کدورت و کمترین باقیمانده آلومینیوم، طبق استانداردهای ذکر شده، به ترتیب برابر ppm5، rpm 150و s 60 می باشد. در مطالعه سرعت وزمان اختلاط کند ثابت وبه ترتیب برابر rpm 45 و min 20 در نظر گرفته شده است.