بررسی اثرات رقم و بستر کشت بر خصوصیات کیفی و کمی توت فرنگی در سیستم کشت بدون خاک

تولیدات گلخانه ای به سبب افزایش تقاضا برای تولید بیشتر و با کیفیت بالا و خارج از فصل در حال افزایش است. این مطالعه برای ارزیابی اثرات بستر کشت و رقم روی خصوصیات بیوشیمیایی و رشدی توت فرنگی در سیستم کشت بدون خاک در سال 1389 در محل گلخانه تحقیقاتی و آزمایشگاه گروه علوم باغبانی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل 6×3 بر پایه طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه رقم توت فرنگی ( کامارزا، مرک، سلوا) و شش بستر کشت (پوست برنج، ضایعات هرس چنار، کوکوپیت+ پرلیت (50:50) ورمی کمپوست + پرلیت + کوکوپیت (50:45:5)، ورمی کمپوست + پرلیت + کوکوپیت (15: 40:45)، ورمی کمپوست + پرلیت + کوکوپیت(40:35:25) بودند. صفات اندازه گیری شده عبارتند از تعداد برگ، تعداد طوقه ، قطر طوقه، تعداد ساقه رونده، طول دمبرگ، زمان گلدهی، زمان شکوفا شدن گل، زمان تشکیل میوه، تعداد خوشه، عملکرد میوه در هر بوته، میانگین وزن میوه، تعداد کل میوه ها،طول میوه، درصد میوه های بدشکل، میزان مواد جامد محلول، میزان ویتامین ث، میزان اسیدیته قابل تیتراسیون، میزان اسیدیته میوه، سطح برگ، میزان کلروفیل، میزان آنتوسیانین، وزن تر و خشک اندام های هوایی و ریشه، میزان آنتی اکسیدان میوه، زیست توده کل ونسبت ریشه به اندام هوایی. نتایج نشان داد که این ارقام در بستر های کشت مختلف پاسخ های متفاوتی را داشتند. . در مجموع رقم مرک در اکثر صفات مربوط به عملکرد، رقم کامارزا در صفات کیفی میوه بهترین بودند. از بین بستر های کشت، بسترهای کشت حاوی ? درصد و ?? درصد ورمی کمپوست در اکثر صفات بهترین بودند.