استفاده از تکنیکهای کم آبیاری (prd وdi) در آبیاری با پساب شهری شهرکرد درگیاه ذرت تحت آبیاری قطره ای – نواری

منابع آب کشور نه تنها محدود بلکه رو به کاهش نیز می باشند. در مواجهه با این واقعیت استفاده بهینه از آب امری لازم و اجتناب ناپذیر است. در استفاده بهینه از آب، عواملی نظیر کیفیت و کمیت آب آبیاری دخیل می باشند. اعمال کم آبیاری یکی از راهکارهای افزایش کارایی مصرف آب و حفظ آب بوده که استفاده همزمان از کود باعث بهبود عملکرد در شرایط تنش آبی می گردد از طرفی استفاده از پساب نوعی کود آبیاری به حساب می آید که می تواند اثر مثبتی بر کم آبیاری داشته باشد. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر کم آبیاری (سنتی و prd) و استفاده از پساب بر روی کارایی مصرف آب در کشت ذرت علوفه ای در زمین های واقع در محدوده تصفیه خانه فاضلاب شهرکرد در7 کیلومتری جنوب غربی شهر به اجرا در آمد. طرح آزمایشی فاکتوریل با 15 تیمار و 3 تکرار در قالب کرت های خرد شده طراحی شد که دارای 2 فاکتور کیفیت و مدیریت آب بود به نحوی که سه سطح کیفیت آب، کرت های اصلی را تشکیل می دهند. آب مورد استفاده برای آبیاری در سه سطح کیفی آب چاه، مخلوط یک به یک آب چاه و پساب و پساب کامل در نظر گرفته شد. فاکتور مدیریت آب در سه سطح شامل آبیاری کامل، کم آبیاری سنتی و آبیاری بخشی بود که تیمارهای کم آبیاری در دوسطح 80 و 60 درصد نیاز آبی برآورد شده گیاه اعمال گردید. سیستم آبیاری مورد استفاده آبیاری قطره ای نواری (تیپ) بود. کشت در اواخر تیرماه سال 1389به مدت هشتاد روز انجام گرفت.پس از پایان دوره رشد برخی پارامترهای فیزیولوژیکی گیاه از قبیل وزن تر و خشک اندام هوایی، ارتفاع و شاخص سطح برگ اندازه گیری شد.پس از تجزیه واریانس داده ها مقایسه میانگین های تیمارهای آزمایشی صورت گرفت که اساس مقایسه میانگین ها آزمون حداقل اختلاف معنی دار (lsd) با سطح احتمال 5 درصد در نظر گرفته شد. تحلیل های آماری و محاسبه شاخص هایی همچون میانگین و ضریب تغییرات با استفاده از نرم افزار statistica انجام پذیرفته و در مدیریت داده ها از نرم افزار excel کمک گرفته شد. نتایج نشان داد که عملکرد و کارایی مصرف آب محصول بیشتر متاثر از مقدار آب آبیاری بود تا شیوه اعمال کم آبیاری به صورتی که آبیاری بخشی توانست عملکرد و کارایی مصرف آب را نسبت به کم آبیاری سنتی افزایش دهد اما این افزایش در سطح احتمال 5 درصد معنی دار نبود در حالی که اختلاف کارایی مصرف آب در سطوح مختلف مقدار آب آبیاری معنی دار بود. بیشترین عملکرد در تیمار آبیاری کامل با میانگین 33/492 گرم در بوته و بیشترین کارایی مصرف آب در تیمار prd60 با میانگین 095/3 و کمترین آن در تیمار آبیاری کامل با میانگین 47/2 گیلوگرم ماده خشک بر مترمکعب مشاهده شد. تیمار 5050 و ww به ترتیب 3/30 و 2/17 درصد نسبت به تیمار fw افزایش درصد ماده خشک تولیدی داشتند. استفاده از اختلاط یک به یک پساب شهری شهرکرد با آب چاه تاثیر مثبتی بر اعمال کم آبیاری داشت و توانست تنش وارده در تیمارهای 20 درصد کم آبیاری را به طور نسبتا کاملی جبران کند.