بکارگیری مدل تلفیقی qfd وlpp در شرایط عدم قطعیت (فازی) در بهبود عملکرد زنجیره تأمین

هدف اصلی مدیریت زنجیره تأمین (scm) ماکزیمم کردن رضایت مشتری برای رسیدن به ماکزیمم مزایای رقابتی می باشد. رسیدن به این هدف نیازمند ارتقاء قابلیت پاسخگویی زنجیره تأمین به نیازمندی های مشتریان می باشد، روش های متعددی برای دستیابی به این هدف وجود دارد. یکی از این روش ها روش گسترش عملکرد کیفیت (qfd) است که به عنوان یک روش مشتری مدار به طور گسترده برای توسعه و یا پردازش محصول جدید به منظور ماکزیمم کردن رضایت مشتری استفاده شده است. در روش qfd اهداف چندگانه ای برای مشتری وجود دارد که باید بهینه گردد. یکی از روش های بهینه سازی qfd روش برنامه ریزی فیزیکی خطی (lpp) است. در بررسی های قبلی lpp با داده های قطعی مورد استفاده قرار گرفته است. در حالی که عدم قطعیت یکی از اجزاء لاینفک فرآیند تصمیم می باشد. به همین منظور استفاده از مفاهیمی نظیر فازی، تصادفی بودن و ... بهتر می تواند به عدم قطعیت پاسخ دهد. لذا در این تحقیق رویکرد یکپارچه ای با تلفیق فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (ahp)،qfd و lpp تحت شرایط عدم قطعیت ارائه شده است. ahp فازی جهت ساخت خانه کیفیت (hoq) و lpp برای بهینه کردن qfd فازی استفاده شده است. رویکرد پیشنهادی در مسئله توسعه تأمین کننده بررسی شده است.