بررسی اعتبارِ بخش عملی آزمون کنکور کارشناسی ارشد سال 1389 رشته معماری با استفاده از مولفه های واریانس (نظریه تعمیم پذیری)

هدف از پژوهش حاضر بررسی اعتبارِ بخش عملی و ویژگیهای روان سنجی بخش نظری آزمون کنکور کارشناسی ارشد سال 1389رشته معماری و بررسی کیفیت این آزمون ها ازدیدگاه داوطلبان بوده است.جامعه آماری پژوهش کلیه داوطلبان شرکت کننده در آزمون کنکور سراسری مقطع کارشناسی ارشد سال 1389 مجموعه معماری بودندکه مجموعا16125 نفررا در برمی گرفت . از جامعه مورد نظر باتوجه به اهداف پژوهشی به ترتیب سه گروه نمونه به صورت تصادفی انتخاب شدند،گروه نمونه 201 نفری ،به منظور بررسی اعتبار آزمون بخش عملی، گروه نمونه 1000نفری ، به منظور بررسی ویژگیهای روان سنجی آزمون بخش نظری وگروه نمونه 10 نفری به منظور بررسی کیفیت این آزمون ها ازدیدگاه داوطلبان مورد بررسی قرارگرفتند.نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که، ضریب تعمیم پذیری(اعتبار) آزمون بخش عملی، 8/0است که درحدود مطلوبی قرار دارد. با استفاده از مطالعه تصمیم گیری نظریه تعمیم پذیری، تعداد بهینه ارزیابان در تصحیح آزمون بخش عملی وافزایش ضریب تعمیم پذیری مورد بررسی قرار گرفت که تعداد 3 ارزیاب با در نظر گرفتن صرفه جویی در نیروی انسانی و هزینه ها مناسب بود. رابطه معناداری بین عملکردوجنسیت داوطلبان دیده شد،اینکه آیا این تفاوتها ناشی از تفاوتهای واقعی است یا ناشی از سوگیری آزمون به مطالعات جداگانه نیاز دارد. همچنین بررسی ویژگیهای روان سنجی آزمون بخش نظری براساس نظریه کلاسیک نشان داد ضریب اعتباربدست آمده برای آزمون نظری 62/0، ضریب دشواری سوال ها 24/0 و ضریب تمیز آنها 18/0 است. از نظر داوطلبان شرکت کننده در آزمون بخش عملی مدت زمان پاسخگویی آزمون مناسب بوده ولی نمره دهی آن را سلیقه ای می دانستند.اینکه تاچه حد نگرش آنها درست است نیاز به مطالعه وبررسی جداگانه دارد.