بررسی چگونگی برهم کنش پورفیرازین کاتیونی و اسیدگرین25 با مواد فعال سطحی

در بخش اول این مطالعه، برهم کنش تعدادی از مواد فعال سطحی آنیونی با طول زنجیر آلکیلی متفاوت از قبیل سدیم 1-دکان سولفونات، سدیم دودسیل سولفات (sds)، سدیم تترا دسیل سولفونات (sts)، با تتراکیس (n´´´, n´´, n´, n- تترا متیل تترا 2و3- پریدینو ) روی (ii) پورفیرازین، ( [zn(ii) 2,3-tmtppa]4+) در غلظت های متفاوت از مواد فعال سطحی به وسیله طیف سنجی جذبی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که ([zn(ii) 2,3-tmtppa]4+) برهم کنش قوی با مواد فعال سطحی در غلظت های قبل از مایسل، در ناحیه مایسلی و درناحیه بعد از مایسل شدن از خود نشان می دهند، که این پدیده همراه با تغییراتی در باند جذبی q بوده که میزان این برهم کنش با افزایش طول زنجیر مواد فعال سطحی افزایش می یابد. در بخش دوم این مطالعه، برهم کنش رنگینه آنیونی اسیدگرین25 (ag25) و مایسل های کاتیونی مواد فعال سطحی n- آلکیل تری متیل آمونیوم برمید cntab (16و14و12=n) در نواحی قبل و بعد از مایسلی با تکنیک های اسپکتروسکپی و هدایت سنجی مورد بررسی قرار گرفته است. ثابت پیوند و ضریب توزیع به وسیله داده های طیف سنجی در ناحیه بعد از مایسلی و در دمای 25 درجه سانتیگراد محاسبه گردیدند. نتایج حاکی از آن است که با افزایش طول زنجیر مواد فعال سطحی، ماکزیمم جذب اسیدگرین25 به سمت طول موج های بلندتر جابجاگردیده و ثابت پیوند شدن اسیدگرین25 به مایسل های کاتیونی افزایش یافته است. به منظور توصیف ماهیت برهم کنش های رنگینه- ماده فعال سطحی، پارامترهای ترمودینامیکی در ناحیه قبل از مایسلی با استفاده از اندازه گیری های هدایت سنجی در دماهای مختلف محاسبه گردیدند. داده ها حاکی از آن است که آب گریزی زنجیر هیدروکربنی که عامل برهم کنش های هیدروفوب است، نقش مهمی در برهم کنش رنگینه- ماده فعال سطحی ایفا می کند. انرژی پیوند با افزایش آب گریزی زنجیر هیدروکربنی افزایش یافته و نتایج نشان می دهند که نیروی پیش برنده فرآیند آنتروپی است.