شرح موضوعی ادبی قصیده لامیه و الفیه و رائیه الشیخ عبدالحسین شکر

یکی از مشهورترین و برجسته ترین شاعران و ادیبان شیعه که نام خود را به واسطه اشعارش جاودانه ساخته شیخ عبد الحسین شکر است. او از شعرای شیعه نجف بود . تنها اثر وی دیوان شعری است که در بردارنده بیش از 50 قصیده است ، در باب مرثیه و در رثای اهل بیت (ع). مهارت شاعر در سرودن اشعار رثاء از لابه لای قصائد وی کاملاً مشهود است وی قصائدی نیز در مدح امام زمان(ع) سروده که خود تاریخی منظوم است. و بهره گیری از وجوه بلاغی و صنایع لفظی و معنوی نیز از دیگر ویژگی های قصائد او محسوب می شود . البته در این میان مدح حضرت علی (ع) و نیز رثای امام حسین (ع) جایگاهی ویژه دارد اما غالب شهرت وی به واسطه ی کثرت اشعار و سروده های او برای اهل بیت(ع) است که تا به امروز نیز در مجالس و محافل عمومی عزاداری حسینی خوانده می شود . و آوازه نیکی را برای او به یادگار گذاشته است. قصیده نخست (لامیه) با رثای امام حسین (ع) آغاز می شود ودر بخش دوم دیوان وی قرار گرفته است و سپس به فضائل و حوادث واقعه کربلا می پردازد و به بیان معجزات و کرامات بعضی از انبیا ء اشاره می کند. انگیزه اصلی من از انتخاب این موضوع علاقه و ارادت خاص به امام حسین (ع) است و همچنین ارائه اثری از آثار یک ادیب شیعه و شاعری از شیوخ نجف درعراق است. این پایان نامه شامل 4 فصل است. فصل اول: کلیات ، فصل دوم: زندگی نامه شاعر، فصل سوم: ترجمه و شرح قصیده و مباحث پیرامون آن ، فصل چهارم: نتیجه گیری . آنچه که حائزاهمیت است آن است که حادثه دلخراش کربلاءتا?ثیر مستقیمی در اشاعه اشعار رثاء داشته و موجب شکوفایی این نوع شعر و ظهور شاعران متعهد بسیاری در این عرصه شده است .