بررسی مقایسه ای تشخیص دیازینون در بافت ماهیچه و کبد ماهی کپور معمولی از مصب رودخانه بابل رود

بابلرود یکی از رودخانههای استان مازندران بوده که از رشته کوه البرز سرچشمه میگیرد. این رودخانه پس از طی مسافت 170 کیلومتر از بین اراضی کشاورزی و جنگلی عبور و وارد دریای خزر میشود. این رودخانه در طی این مسیر هر ساله مقادیر زیادی از سموم کشاورزی را به دریای خزر حمل میکند. در بین سموم کشاورزی، سم دیازینون در اراضی برنج مصرف زیادی داشته و از آنجا با شتشو وارد آب رودخانه میشود. بر همین اساس اندازهگیری باقیمانده سم در بافت ماهیچه، کبد ماهی کپور معمولی، آب و بستر رودخانه، در فصل زمستان 1389 و در بهار 1390 انجام شد. یک ایستگاه بین پل بزرگ سم دیازینون اندازهگیری شد. gc بابلسر و مصب انتخاب و در هر فصل از هر کدام شش نمونه گرفته و سپس بوسیله دستگاه طبق نتایج بدست آمده میانگین باقیمانده سم برحسب میلیگرم در لیتر در نمونههای بافت ماهیچه ، کبد، بستر و آب در فصل 0 بوده است که مقادیر بدست آمده، / 0 و 181 /039 ، 0/137 ، 0/ 0 و در فصل بهار 46 / 0 و 27 /120 ، 0/111 ، 0/ زمستان به ترتیب 033 دافنی بیشتر بوده است. همچنین در lc50-48 hr=./5 ppb ماهی کپور معمولی کمتر در صورتی که از lc50-96hr = 5 ppm از تمام نمونهها آلودگی در فصل بهار بیش از فصل زمستان بوده است. مقدار سم در بافت ماهیچه کمتر از استاندارد کدکس بوده و نتایج این تحقیق نشان نمیدهد که کپور پایشگر زیستی مناسبی باشد. الگوی تجمعی سم در نمونهها در دو فصل به صورت زیر میباشد: بستر > کبد > بافت ماهیچه > آب