شرایط تصدی منصب قضاء در فقه و قوانین موضوعه

چکیده وجود منازعات بین افراد جامعه و تعرض و دست اندازی به حقوق دیگران، از واقعیت های انکار ناپذیر تاریخ زندگی انسان هاست و در همین راستا و هم زمان با پیدایش زندگی اجتماعی، نهاد قضاء و دادرسی، به عنوان یکی از نیازهای اساسی جامعه انسانی، مطرح گردیده است تا با اجرای عدالت و پایان دادن به منازعات و تعیین حدود و حقوق افراد جامعه، آرامش و صلح و آشتی، در جامعه حاکم گردد. بدون شک، تحقق اهداف یاد شده، شرایط ویژه ای را در متولیان امر قضاء و دادرسی می طلبد. از این جهت از همان آغاز پیدایش نهاد دادرسی، همه جوامع و مکاتب الهی و بشری، شرایط خاصی را در متولیان امر قضاء، لازم و ضروری شمرده اند، ولی امروزه با افزایش وسیع جرم و جنایت، سختی و دشواری کشف جرائم، و استفاده جنایت کاران از تکنولوژی پیشرفته در ارتکاب جرائم، ممکن است تصور شود که با توجه به این شرایط، امروزه لازم است در بعضی از شرایط قضاء چون اجتهاد مطلق و یا ذکوریت، تجدید نظر شود و یا بعضی از مهارت ها بر شرایط قبلی افزوده شود و به دانش قضایی و راه های اثبات دعوی گذشته بسنده نشود. پایان نامه حاضر، با بررسی دیدگاه فقهای امامیه و حقوق موضوعه ایران در شرایط قاضی، تلاش کرده است به دیدگاهی استوار و منطقی در شرایط تصدی قضاء و داوری دست یابد و در این راستا شرایط و مهارت های لازم را ارائه دهد.