ارائه مدل مفهومی پیش بینی موفقیت کشورهای شرکت کننده در بازی های آسیایی

موفقیت های بین المللی مخصوصاً موفقیت در بازیهای آسیایی به صورت قابل توجهی برای بسیاری از کشورها مهم شده است. اگرچه کشورهای زیادی مبالغ هنگفتی برای رقابت با سایر کشورها در ورزش هزینه می کنند، اما مدارک و دلایل کافی جهت نشان دادن اینکه متغیرهای ورزشی چطور می توانند بر موفقیت کشورها در سطوح بین المللی اثرگذار باشند، وجود ندارد. در این پژوهش موفقیت کشورهای شرکت کننده در بازی های آسیایی از طریق متغیرهای کلان اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی پیش بینی شده است. اطلاعات کلیه متغیرهای جمعیت شهری، هزینه آموزش و پرورش، ساختار سنی، تولید واقعی ناخالص داخلی، سرانه تولید ناخالص داخلی، بیکاری، جمعیت، نرخ تورم، تعادل حساب جاری، امید به زندگی و تراز بازرگانی برای کلیه کشورهای شرکت کننده در بازی های آسیایی از سال 1974 تا 2006 جهت طراحی مدل استفاده گردید و مدل برای سال 2010 آزمایش شد. نمونه آماری در این تحقیق، کشورهای شرکت کننده در بازیهای آسیایی از سال 1974 تا 2010 بودند. پیش بینی رتبه کشورها بر اساس تعداد مدال های طلا کسب شده کشورها انجام شد. در این تحقیق از نرم افزار weka که یک نرم افزار ماشین یادگیری است، استفاده گردید. ضریب همبستگی بین رتبه های پیش-بینی شده و واقعی بر اساس مدل درختی 75.5 % و بر اساس مدل شبکه های عصبی 86.1% مشاهده شد. مدل تری از 28 کشوری که موفق به کسب مدال طلا در بازی های آسیایی شدند، رتبه پیش بینی شده 17 (60.72%) کشور را حداکثر با 3 اختلاف، 7 (25%) کشور را حداکثر بین 4 تا 7 اختلاف و 4 (14.28%) کشور را با بیش از 7 اختلاف به نسبت رتبه واقعی آنها پیش بینی نمود. مدل شبکه عصبی از 28 کشور مذکور، رتبه پیش بینی شده 20 (71.43%) کشور را حداکثر با 3 اختلاف، 3 (10.71%) کشور را حداکثر بین 4 تا 7 اختلاف و 5 (17.86%) کشور را با بیش از 7 اختلاف به نسبت رتبه واقعی آنها پیش بینی نمود. بیکاری، جمعیت و ساختار سنی بالاترین سهم ( به ترتیب 24.6 % و 18.5 % و 16.1 %) در پیش بینی موفقیت کشورهای شرکت کننده در بازی های آسیایی 2010 را دارند. سهم متغیرهای جمعیت شهری، تولید واقعی ناخالص داخلی، امید به زندگی، هزینه آموزش و پرورش، سرانه تولید ناخالص داخلی، تراز بازرگانی، نرخ تورم و تعادل حساب جاری به ترتیب برابر با 9.71%، 8.3%، 7.11%، 6.77%، 4.96%، 3.58%، 0.27% و 0.1% می باشد. با استفاده از مدل طراحی شده، برای هر کشور این امکان فراهم است تا برای توسعه ورزش و کسب کرسی های بین المللی با توجه به امکانات و منابع بالقوه خود و مقایسه با کشورهای دیگر سیاست های مناسب را اتخاذ کند، به گونه ای که مدیران و برنامه ریزان اهداف بلند مدت، میان-مدت و کوتاه مدت خود را بر اساس فاکتورهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی تعیین کنند.