طراحی واحدهای همسایگی در مشهد

خانه ، بارزترین کالبدمعماریست کهبه واسطهحضور، خویشتن انسان در آن نمود می یابد. درگذرزمان ونمود تغییرات جوامع، خانه نیز به دگردیسی خود –همراه با تحول آدمی- پرداخته است.با نگرش به روند سریع تغییرات اجتماعات انسانیدر دوران معاصر، به این حقیقتپی خواهیم برد که تفاوتهای افراد است کهبیش از پیش به وضوعمشاهده می گردد و این پرسش را در ذهن متبادر می سازدکه چگونه می توان از رهگذر این تفاوت عقایدو تغییرات در این دوران که درمواردی همچوناجتماع ،تکنولوژی و اقتصاد و پدید آمده است، به طرح خانه هایی با پوشش بیشترین آرا اقدام کرد؟ آنچه در این پروژهمورد آزمون قرار گرفته است، تلاش بر طرح خانه با تکیه بر روند طراحی از جزء به کل می باشد، به بیان دیگر تلاش شده تا به طرح خانه بر اساس احترام به تفاوتها و تاکید بر مشترکات قدم برداریم، که این مسیر مستلزم پرداختن به شناخت نیازهای آدمیست. در پروسه طراحی، به طرح خانه های کوچک (دانه ها) بر این اساس، اقدام نموده و نهایتا در ارتباط تنگاتنگ با بستر به ایجاد ترکیبیاز این ارگانهااقدام می گردد.این روند را دستیابی به یک اندامواره (ارگانیسم) می توان نامگذاری نمود به گونه ای که هر واحد در عین اینکه شخصیت و عملکردی مستقل را داراست به عنوان جزئی از یک سیستم کل ایفای نقش می کند که الزاما حاصل از جمع جبری اجزاء نیست. اهداف این پروژه را در همگامی بیشتر کالبد بنا با ساکنین در قالب کلیتی مشترک می جوییم.درنتیجه این مطالعات ، شناخت اشتراکات نیز مورد انتظار می باشد که همین امر افزایش تعاملات در قالب یک کالبدرا نیز در بر خواهد شد.