رابطه میان سرمایه فکری و عملکرد شرکتهای کارگزاری بورس اوراق بهادار تهران

در دهه های اخیر رقابت در میان سازمان ها به مقوله نفس گیری تبدیل شده است و هر یک از آنها در مصاف با دیگر رقیبان تلاش می کند تا توجه بیشتری از مشتریان بازار را به محصولات و خدمات خویش جلب نماید و از داشته ها و دارائی های خویش بهترین استفاده را در جهت کسب منافع و دست یابی به رشد بیشتر، به منظور برآوردن خواسته های سهامداران و جامعه، استفاده نماید. از طرفی در دهه های اخیر سرمایه های غیر مشهود، نسبت به سرمایه های مشهود، اهمیت بیشتری یافته است. یکی از مهم ترین بخش هایی که در این رابطه به آن توجه ای خاص شده است. سرمایه فکری سازمان ها می باشد. سرمایه فکری باعث ایجاد و پرورش ارزش سازمانی می شود و در واقع می توان گفت پیروزی یک سازمان بسته به میزان توانایی آن سازمان در مدیریت این منبع با ارزش می باشد. طی دهه گذشته تحقیقات قابل توجه ای در رابطه با سرمایه فکری و عملکرد سازمانی در کشورهای مختلف و در سازمان های گوناگون صورت گرفته و در ایران هم تعدادی از محققین به این مهم پرداخته اند. در این تحقیق نیز رابطه سرمایه فکری و عملکرد شرکت های کارگزاری، با توجه به اهمیتی که این شرکت ها، در سال های اخیر در رابطه با محقق کردن بخشی از اهداف اصل 44 قانون اساسی به عهده داشته اند، پرداخته شده است که طی آن تعداد 87 شرکت فعال در این صنعت مورد بررسی قرار گرفته است. به طور کلی در رابطه با متغیر مستقل، اجزاء سرمایه فکری در سه جزء سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری و سرمایه ارتباطی یا مشتری مد نظر قرار گرفت است و برای ارزیابی عملکرد شرکت های کارگزاری، به عنوان متغیر وابسته، از نتایج ارزیابی که سازمان بورس اوراق بهادار از عملکرد شرکت های کارگزاری در ماه های اخیر به عمل آورده، استفاده گردیده است و برای ارزیابی چگونگی ارتباط میان سرمایه فکری و عملکرد سازمانی از شیوه های آماری همبستگی،ضریب رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شده است که بر اساس یاته های ابن تحقیق رابطه میان سرمایه فکری و عملکرد شرکتهای کارگزاری معنی دار و قابل تأمل می باشد و میان برخی از اجزاء سرمابه فکری، سرمابه انسانی و سرمابه ساختاری، با عملکرد شرکتهای کارگزاری نیز رابطه معنی دار می باشد. یعنی با توجه به نتایجی که از این تحقیق حاصل میشود میتوان مدعی شد که مدیران شرکتهای کارگزاری در بورس اوراق بهادار نیز با اندیشیدن تدابیری در زمینه تقویت و هدایت سرمایه فکری شرکت خویش، نه تنها در رسیدن به نتایج عملیاتی موفقتر خواهند بود، بلکه قادر خواهند بود در ارزیابیهایی که سازمان بورس اوراق بهادار هرساله از این نوع شرکتها به عمل میآورد نیز، در جایگاه مناسبتری قرار گرفته و پیرو آن امتیازات مورد نیاز شرکت برای گسترش و تنوع بخشی به فعالیتهای خویش را کسب نمایند.