تأثیر شوری، اسید سالیسیلیک و محلول پاشی غنصر روی بر خصوصیات رشد، عملکرد دانه و روغن آفتابگردان (helianthus annuns l.)

. به منظور ارزیابی اثر تنش شوری، پیش تیمار بذر با اسید سالیسیلیک و محلول پاشی سولفات روی بر خصوصیات رشد، عملکرد دانه و روغن آفتابگردان، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند در سال 1389 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل شوری آب آبیاری در دو سطح (5/3 و 7 دسی زیمنس بر متر) و غلظت های اسید سالیسیلیک برای تیمار بذری در سه سطح (صفر،2، 4 میلی مولار) و محلول پاشی سولفات روی در سه سطح (صفر، 5 و 10 در هزار) بود. به طور کلی نتایج بدست آمده از این آزمایش نشان داد شوری تأثیر نامطلوبی بر خصوصیات رشد از جمله ارتفاع بوته و وزن خشک اندام هوایی داشت. عملکرد و اجزاء عملکرد آفتابگردان به جزء شاخص برداشت در اثر شوری به طور قابل توجهی کاهش یافتند. با افزایش شوری غلظت عنصر روی و روغن دانه به طور معنی داری کاهش پیدا کرد. محلول پاشی سولفات روی تعداد برگ فعال، قطر ساقه، شاخص سطح برگ، محتوای نسبی آب و پایداری غشاء بعد از گلدهی را به طور معنی داری افزایش داد اما شاخص کلروفیل بعد از گلدهی با افزایش سطوح محلول پاشی کاهش پیدا کرد. با افزایش سولفات روی اجزای عملکرد شامل وزن هزار دانه، عملکرد دانه و نسبت مغز به دانه به طور معنی داری افزایش یافت. غلظت روی برگ و روغن دانه با افزایش غلظت سولفات روی به طور قابل توجهی افزایش یافت. به طوریکه در مورد تمامی این خصوصیات محلول پاشی در غلظت 10 در هزار سولفات روی بهتر از تیمار شاهد بود. اثر پیش تیمار بذر با اسید سالیسیلیک بر طول ساقه، پایداری غشاء قبل و بعد از گلدهی و غلظت روی برگ معنی دار شد.ضرایب همبستگی و تجزیه رگرسیون نشان داد که تغییرات عملکرد دانه بیشتر و به ترتیب اهمیت مربوط به وزن هزار دانه و تعداد دانه در طبق بود. به طور کلی از آنجا که محلول پاشی عناصر غذایی باعث می شود که این عناصر سریعتر در اختیار گیاه قرار بگیرد و از طرفی پیش تیمار بذر با اسید سالیسیلیک باعث مقاومت گیاه در مراحل اولیه رشد در برابر تنش شوری می شود، بنابراین می توان با محلول پاشی سولفات روی با غلظت 10 در هزار و پیش تیمار بذر با اسید سالیسیلیک با غلظت 4 میلی مولار تحمل آفتابگردان را تحت تنش شوری افزایش داد.