بررسی رابطه خوش بینی با سلامت روان و تاب آوری در دانش آموزان مقطع دبیرستان شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی خوش بینی با سلامت روان و تاب آوری در دانش آموزان مقطع دبیرستان شهر تهران صورت گرفت. گروه نمونه ی مورد مطالعه 384 نفر ( 200 دختر و 184 پسر) از دانش آموزان دبیرستان های شهر تهران بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند و به کمک پرسشنامه ی بازنگری شده ی جهت گیری زندگی (lot-r)، پرسشنامه ی سلامت عمومی (ghq-28) و پرسشنامه ی تاب آوری کانرو دیوید سون (cd-risc) مورد بررسی قرار گرفتند. تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون وآزمون t نمونه های مستقل انجام شد. نتایج نشان داد که بین خوش بینی با سلامت روان رابطه ای منفی و معنادارو بین تاب آوری با سلامت روان نیز رابطه ای منفی و معنادار وجود دارد. به عبارتی با افزایش خوش بینی و تاب آوری، نمرات سلامت روان کاهش یافته و دانش آموزان از سلامت روان بالاتری برخوردار می باشند. بر اساس نتایج پژوهش بین خوش بینی با تاب آوری رابطه ای مثبت و معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون مشخص کردکه سلامت روان و تاب آوری دانش آموزان می توانند خوش بینی آن ها را پیش بینی کنند و حدود 26 درصد واریانس بین سلامت روان و تاب آوری با خوش بینی مشترک است و وزن تاب آوری برای پیش بینی خوش بینی بیشتر می باشد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که بین سطح خوش بینی ، سلامت روان و تاب آوری دانش آموزان دختر با دانش آموزان پسر تفاوت معناداری وجود ندارد.