مطالعه آلودگی فلزات سنگین در آب و رسوبات زیست کره حرا

رشد و پیشرفت جوامع بشری اگر چه موجبات رفاه اجتماعی فراهم آورده، اما از سوی دیگر سبب تخریب روزافزون بوم سازگان های طبیعی شده است. زیاده خواهی بشر در هم? اعصار نه تنها سبب نابودی منابع حیاتی زیستی او شده است، بلکه آثار و تبعات آن نسل های آتی را نیز متأثر می سازد. از این رو بشر در دهه های اخیر با ژرف اندیشی و نیز ارتقای شناخت خود از محیط زیست سعی در حفظ بوم سازگان ها و کارکردهای طبیعی آن نموده است. برای دست یافتن به این هدف نخست باید بوم سازگان های طبیعی و کارکردهای آن ها را شناخته و روابط متقابل اجزای آن ها را مورد بررسی قرار دهیم. یکی از مهم ترین بوم سازگان های کشورمان ذخیره گاه زیست کر? حرا واقع در بخش جنوبی کشور و در شمال غربی جزیر? قشم و در منطق? حفاظت شد? حرا واقع شده است. این منطقه به علت مجاورت با شهر بندرعباس (بزرگ ترین بندر جنوبی ایران در خلیج فارس) و بدلیل واقع شدن در حاشی? سواحل شمالی جزیر? قشم (بزرگ ترین جزیره و منطق? آزاد تجاری – صنعتی کشور در حوض? خلیج فارس) دستخوش آلودگی های روزافزون شهری و صنعتی شده است. یکی از مهم ترین منابع آلاینده که در ده? اخیر حیات این بوم سازگان را با خطرات جدی مواجه نموده، ورود فلزات سنگین از منابع آلایند? متعدد می باشد. از این رو در این تحقیق سعی بر آن است تا با بررسی غلظت فلزات سنگین در آب و رسوبات این منطقه برآوردی از میزان آلودگی این بوم سازگان حیاتی به فلزات سنگین صورت پذیرد؛ به این منظور نمونه های آب و رسوبات از 9 ایستگاه واقع در منطق? مطالعاتی در آبان ماه 88 برداشت و عناصر سرب، کادمیوم و نیکل مورد بررسی و آزمایش قرار گرفتند. برآورد آلودگی رسوبات با دو روش هضم کلی و تفکیک شیمیایی چهار مرحله ای انجام گردید. نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر نشان داد که غلظت دو فلز سرب و کادمیوم در ایستگاه های مطالعاتی در مقایسه با میانگین پوست? زمین و رسوبات جهانی بالاتر است؛ البته محاسب? شاخص ژئوشیمیایی، آلودگی رسوبات منطقه به فلزات سنگین مذکور را رد کرد. فاکتور آلایند? فردی برای فلز کادمیوم در تمام ایستگاه ها و برای فلز سرب تنها در ایستگاه های 3 و 8 بیشتر از مقدار یک بدست آمد که این امر بیانگر دسترسی زیستی بالای این فلزات در ذخیره گاه زیست کره بوده و سلامت این بوم سازگان را به خطر می اندازد. تعیین درصد عناصر سمی در دانه بندی های مختلف رسوبات نشان داد که ابعاد ریز دانه های رسوبات اثر قابل توجهی بر توزیع مکانی فلزات سنگین در منطقه نداشتند.