بررسی ویژگی های نگارگری در نقاشی نوگرای ایران (88-1357)

در این رساله شرح تأثیرپذیری تعدادی از نقاشان معاصر ایرانی، که با استفاده از عناصر و کیفیات بصری و مفاهیم موجود در نگارگری ایران به نقش آفرینی در آثارشان پرداخته اند، بیان شده است و هدف رساله اثبات وجود ویژگی های نگارگری در نقاشی نوگرای ایران (88-1357) است. این هدف بنا به مشاهده نمایشگاه ها و آثار نقاشان و تفکر در باب وجود ویژگی های مورد نظر در آن ها و نیز مطالعه و تحقیق در این زمینه با توجه به منابع موجود و نیز اعمال نظر هنرمندان مذبور و کارشناسان این رشته طی مصاحبه های انجام شده بارز گردید. در انتها به منظور فهم بیشتر مطلب، جدولی از مقایسه وجود بارزترین ویژگی ها در آثار نقاشان مورد نظر تهیه شده و عمده ترین ویژگی های نگارگری در آثار نقاشان نوگرا نمایش داده شده اند. سپس با نظر کارشناس آماری، نموداری از فراوانی ویژگی های مورد استفاده در آثار آنها تهیه شده است که از بین عمده ترین ویژگی هایی که مورد استفاده هنرمندان قرار گرفته اند 6 ویژگی بیشترین کاربرد را داشته اند. این 6 ویژگی عبارتند از: رنگ های تخت، قلم گیری، عدم وجود پرسپکتیو، نقوش تزئینی، ریتم و عناصر نمادین که در آثار همه هنرمندان مورد بررسی مشترک بوده و بیشترین کاربرد را داشته اند.