بررسی اثرات ورزش ارادی بر یادگیری و حافظه فضایی در موش های وابسته به مرفین: ارزیابی نقش پروتئین bdnf

مقدمه: ورزش ارادی اثرات مفید بر اعمال شناختی دارد و فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز(bdnf) را در هیپوکامپ افزایش می دهد. مصرف دراز مدت مرفین یادگیری و حافظه فضایی را مختل می کند. از این رو نقش فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز(bdnf) موجود در هیپوکامپ در بهبود اعمال شناختی به دنبال ورزش ارادی در موش های وابسته به مرفین بررسی شده است. روش: موشها هم زمان با 10 روز فعالیت دویدن، مرفین (mg/kg 10، روزی دو بار با فاصله 12 ساعت) زیر جلدی دریافت کردند. سپس همه موش ها برای 5 روز متوالی و هر روز 2 بار در ماز آبی موریس آموزش دیدند. آزمون نهایی 2 روز بعد از آخرین آموزش انجام شد. مهار کننده اختصاصی گیرنده bdnf (trkb-igg chimera) برای بلوک عمل bdnf در طول10روز ورزش ارادی داخل هیپوکامپ تزریق شد. همچنین اثر ورزش ارادی بر تقویت طولانی مدت (ltp) در شکنج دندانه دار موش های وابسته به مرفین بررسی گردید. یافته ها: نتایج نشان داد ورزش شدت وابستگی به مرفین را در موش های وابسته کاهش داد. ورزش قادر است از اثرات تخریبی مرفین بر به خاطر آوری حافظه فضایی جلو گیری کند. همچنین مهار کننده گیرنده bdnf موجب جلوگیری از افزایش حافظه فضایی، تعداد نورون های هیپوکامپ و میزان پروتئین bdnf ناشی از ورزش در موش های وابسته به مرفین گردید. نتایج این مطالعه همچنین نشان داد که ورزش ارادی می تواند با کاهش آستانه القاء ltp موجب افزایش بیان ltp در شکنج دندانه دار موش های وابسته به مرفین گردد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که ورزش ارادی می تواند از طریق مکانیسم با واسطه bdnf، نقایص شناختی ناشی از مرفین مزمن را بهبود بخشد. بنابراین، ورزش ارادی ممکن است یک روش بالقوه ای برای درمان برخی از نقایص رفتاری ناشی از مرفین و دارو هایی از این قبیل باشد.