بررسی بازشناسی جلوه های عاطفی چهره در بیماران اسکیزوفرن

چکیده مقدمه: بازشناسی عواطف چهره ای به عنوان نقص شناختی در بیماران اسکیزوفرن شناخته شده است. نتایج متفاوتی از وجود رابطه بین این نقص و علائم مثبت و منفی بیماران اسکیزوفرن گزارش شده است. علاوه بر این، پژوهش های انجام شده یا تنها به مطالعه این نقص شناختی بدون تفکیک زیرگروه ها در بیماران اسکیزوفرن پرداخته اند و یا دو زیرگروه پارانویید و غیرپارانویید را مقایسه کرده اند. بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی بازشناسی جلوه های عواطف چهره ای در انواع بیماران اسکیزوفرن (یعنی پارانویید، آشفته و باقیمانده) و ارتباط آن با علائم مثبت و منفی آنها بود. روش: 60 نفر (19 بیمار پارانویید، 21 بیمار آشفته و 20 بیمار باقیمانده) از میان بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی در بیمارستان رازی شهر تهران انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون بازشناسی عواطف چهره ای و مقیاس علائم بالینی panss استفاده گردید. نتایج: نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون های تعقیبی نشان داد که عملکرد بیماران نوع آشفته در مقایسه با دیگر زیرگروه ها در بازشناسی عواطف چهره ای ضعیف تر هستند و پس از آن، به ترتیب نوع پارانویید و نوع آشفته بیشترین نقص را دارا بودند. این مطلب در مورد بیماران اسکیزوفرن با علائم منفی غالب، بیشتر مشهود بود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش هم راستا با برخی از پژوهش های انجام شده در این حوزه است. واژه های کلیدی: بازشناسی عاطفه چهره ای، اسکیزوفرنی، علامت مثبت و علامت منفی