نقش زیرساختهای اقامتی در فعالیتهای گردشگری شهر رشت (89- 1380)

چکیده با توجه به این که زیر ساختهای اقامتی یکی از مهمترین اجزای نظام فضایی گردشگری می باشد، از این رو کمیت و کیفیت این زیر ساخت ها در افزایش فعالیت های گردشگری بویژه در جذب گردشگر موثر است. کشور ایران با داشتن قابلیتها و توانایی های بالا در جذب گردشگر، شرایط مناسبی جهت بهره برداری و توسعه زیر ساخت های اقامتی به مانند سایر کشورهای پیشرو در امر گردشگری فراهم نساخته است. در این راستا مسائل و مشکلات فراوان ساختاری نظیر کمیت و کیفیت و سطح مهارت و تخصص کارکنان مراکز اقامتی در ارتباط با جذب گردشگری، از مسائل وچالش های اساسی شهر رشت می باشد که فعالیت های گردشگری آن را تحت تاثیر قرار داده است. روش تحقیق ، توصیفی و تحلیلی می باشد و در راستای انجام تحقیق علاوه بر جمع آوری آمار و اطلاعات کتابخانه ای، تکمیل پرسشنامه مسافران ورودی به مراکز اقامتی شهر رشت و تکمیل پرسشنامه مصاحبه ای مدیران، پس از استخراج، داده ها مورد تجزیه و تحلیل کمی و کیفی قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داد،زیر ساختهای اقامتی به لحاظ کمی و کیفی در میزان جذب گردشگر شهر رشت موثر بوده است. به طوری که با کاهش تعداد مراکز اقامتی از 20 واحد در سال 80 به 18 واحد در سال 89،تعداد گردشگران ورودی به مراکز اقامتی شهر رشت نیز کاهش یافته است. یافته های تحقیق بیانگر سطح سواد و مهارت پایین نیروی انسانی شاغل در مراکز اقامتی شهر رشت است به طوریکه 62 درصد آنان زیر دیپلم و 5/75درصد آنان آموزش دیده نیستند . یافته های تحقیق نشان داد مجموعه ای از عوامل درونزاد و برونزاد نظام فضایی گردشگری در میزان جذب گردشگر، فعالیتهای گردشگری شهر رشت در دهه اخیر موثر بوده است . واژگان کلیدی: زیر ساختهای اقامتی ،فعالیتهای گردشگری،جذب گردشگر، شهر رشت