بررسی رابطه عوامل توانمند سازی مدیران با اثر بخشی معلمان مدارس ابتدایی دخترانه شهر تهران

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه عوامل توانمند سازی مدیران با اثر بخشی معلمان مدارس ابتدایی دخترانه شهر تهران انجام گرفته است. جامعه آماری دراین پژوهش شامل کلیه معلمان و مدیران مدارس ابتدائی دخترانه آموزش و پرورش شهر تهران در سال 90-89 می باشد که به علت گستردگی جامعه آماری مورد مطالعه شهر تهران، مناطق 1، 8، 16، 17، 7 به عنوان محیط پژوهش انتخاب گردیده است. حجم نمونه که بر اساس جدول کرجسی و مورگان برای معلمان 382 نفر، برای مدیران 110 نفر بوده انتخاب شده است. جهت جمع آوری داده ها، از پرسشنامه محقق ساخته توانمند سازی و پرسشنامه اثربخشی علاقه بند استفاده شده است که بوسیله استاد راهنما و مشاور و کارشناسان و خبرگان اعتباریابی شد و سپس پایایی با اجرای مقدماتی آن از طریق آلفای کرونباخ که به ترتیب 95% و 74% بوده است، سنجیده گردید.پس از جمع آوری داده های حاصل از پرسشنامه ها به منظور آزمون فرضیه های پژوهش علاوه براستفاده از آمار توصیفی از جمله فراوانی، درصد میانگین، میانه و نما، انحراف معیار، واریانس و از آمار استنباطی ضریب همبستگی، آزمون گالموگروف اسمیرنوف استفاده شده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داده که بین عوامل توانمندسازی مدیران و اثربخشی معلمان ارتباط معنی دار وجود دارد و میزان رابطه با 632/0 بوده و این فرض تائید می شود.