احکام و قضایا نزد کانت و علامه طباطبایی

پایان نامه حاضر در صدد است که دیدگاه کانت و علامه طباطبایی را در باب مباحث و مسائل مربوط به احکام و قضایا مورد بررسی قرار دهد و تصویری از جایگاه احکام و قضایا را در فلسفه ایشان آشکار سازد. کانت معتقد است که نقادی شناسایی را باید با احکام شروع کرد و شناسایی به معنای اصیل کلمه در رابطه ی اسنادی است که میان تصورات بوجود آمده است. از این رو باید مبنا را بر حکم گذاشت؛ چرا که استدلال هم در واقع چیزی جز حکم با واسطه نیست. از دیدگاه کانت، هنگام صدور احکام است که نقش فاهمه ی انسان در صورت بخشی به داده های خارجی دیده می شود و بنابراین بررسی و نقادی شناسایی نیز از احکام آغاز می شود. از سوی دیگر، علامه طباطبایی نیز معتقد است که در هر قضیه ای ما فقط با مجموعه ای از تصورات سروکار نداریم، بلکه قو ه ی مدرکه بر روی تصورات یک عمل خاصی نیز انجام می-دهد تا قضیه حاصل شود. این عمل همان ربط و پیوند دادن میان تصورات است، پس حکم به معنایی، همان ایجاد ارتباط بین تصورات و نقطه ی مهم در شناسایی است. با توجه به اهمیت بحث مذکور، ابتدا پیشینه ی بحث و پس از آن آراء هر کدام از این دو فیلسوف را در دو فصل جداگانه توصیف و تحلیل کرده و در فصل آخر با بررسی جنبه های مختلف حکم در نزد دو فیلسوف، از قبیل رویکرد معناشناختی، معرفت شناختی، هستی-شناختی، روان شناختی، منطقی و زبان شناختی به مقایسه ی دیدگاه های ایشان پرداخته ایم. در این پژوهش از روش توصیفی-تحلیلی و تطبیقی استفاده شده و از منابع کتابخانه ای، به گردآوری اطلاعات پرداخته شده و پس از آن مقایسه و تحلیل صورت گرفته است.