رابطه ویژگی های شخصیتی با خود ناتوان سازی تحصیلی و مقایسه شیوه های فرزند پروری از لحاظ متغیر اخیر در دانش آموزان سال سوم دبیرستان های شهرستان بهبهان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی با خود ناتوان سازی تحصیلی و مقایسه شیوه های فرزند پروری از لحاظ متغیر اخیر در دانش آموزان سال سوم دبیرستان های شهرستان بهبهان می باشد. جامعه آماری این پژوهش را تمام دانش آموزن دختر و پسر سال سوم دبیرستان های شهرستان بهبهان در سال تحصیلی 90-1389 تشکیل داده است. از این جامعه آماری، نمونه ای به تعداد 353 نفر، با روش نمونه گیری تصادفی مرحله ای شامل 175 دانش آموز پسر و 178 دانش آموز دختر انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های خود ناتوان سازی تحصیلی (a-sh)، شیوه های فرزند پروری (ps) و شخصیت نئو (ff-i) استفاده شد. در ضمن، برای تحلیل داده ها از روش های آماری تحلیل واریانس یک راهه (آنوا) و رگرسیون چند متغیری به دو روش ورود مکرر و مرحله ای استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس یک راهه (anova) نشان داد که بین شیوه های مختلف فرزند پروری از لحاظ متغیر خود ناتوان سازی تحصیلی تفاوت معنی داری وجود دارد. براساس نتایج تحلیل واریانس چندگانه با استفاده از روش ورود مکرر مشخص شد که حدود 16% از واریانس خود ناتوان سازی تحصیلی توسط متغیر های شخصیتی تبیین می شوند. هم چنین نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری با استفاده از روش مرحله ای نشان داد که فقط دو ویژگی شخصیتی روان رنجور خویی و باز بودن نسبت به تجربه توانایی پیش بینی خود ناتوان سازی تحصیلی را دارا می باشند.