کاهش ریسک مالی ناشی از عدم قطعیت های عیاری در برنامه ریزی تولید بلند مدت معدن فسفات اسفوردی یزد به کمک رویکرد maximum upside/minimum downside

مدیریت جریان نقدینگی با وجود عدم قطعیت های موجود در پروژه های معدنی، بخش مهمی از پروسه معدنکاری است که در شکست و یا موفقیت یک پروژه، تاثیر بسیار زیادی دارد. با توجه به این امر که تاثیر گذارترین نوع عدم قطعیت در پروژه های معدنی، عدم قطعیت های عیاری است، لحاظ این پارامتر در برنامه ریزی بلند مدت معادن، باعث مدیریت بهتر منابع و کاهش ریسک ناشی از این نوع عدم قطعیت می گردد. در طراحی و برنامه ریزی معادن بر اساس روش های برنامه ریزی سنتی، عدم قطعیت های موجود در پروژه لحاظ نمی گردند. پژوهش حاضر به ارائه روشی می پردازد که با توجه به عدم قطعیت های عیاری موجود در پیکره کانسار، همزمان ریسک عدم حصول به پارامتر های کلیدی طرح را کمینه و شانس استفاده از پتانسیل های موجود در کانسار را بیشینه می نماید. در این پژوهش ذخیره فسفات اسفوردی یزد، برای انجام مطالعه موردی انتخاب شده و محاسبات مربوط به ارزش خالص فعلی 12 طرح استخراجی بر روی 30 شبیه سازی این ذخیره با عیار حد 6 درصد و پارامتر های طراحی و عملیاتی این معدن انجام گرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد میانگین ارزش خالص فعلی حاصل از طراحی معدن فسفات اسفوردی یزد بر مبنای رویکردmaximum upside/minimum downside ، 9% بیشتر از میانگین ارزش خالص فعلی محاسبه شده برای این معدن به روش کریجینگ می باشد