اثر فعالیت هوازی حاد بر تغییرات آنتی اکسیدانهای بزاقی مردان غیر ورزشکار

هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر فعالیت هوازی حاد بر تغییرات آنتی اکسیدانهای بزاقی مردان غیر ورزشکار بود. برای این منظور 10 پسر غیر ورزشکار دانشگاهی (سن 6/1±2/21 سال، وزن 1/10±62/68 کیلوگرم، چربی بدنی 9/2±75/16 درصد، قد 7/6±3/174 سانتی متر، حداکثر اکسیژن مصرفی 4/2±54/37 میلی لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه و شاخص توده بدنی 28/2±51/22 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت نمودند. آزمودنی ها روی نوارگردان با استفاده از آزمون استراند تا سر حدّ واماندگی دویدند و نمونه های بزاقی بصورت غیر تحریکی در سه مرحله شامل قبل، بلافاصله و یک ساعت پس از فعالیت برای اندازه گیری تغییرات فعالیت آنتی اکسیدانی آنزیم های پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و همچنین تغییرات غلظت اسید آسکوربیک جمع آوری و بررسی شد. پس از اطمینان از طبیعی بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون کلموگراف-اسمیرنف، نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که فعالیت آنزیم پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز بلافاصله و یک ساعت پس از فعالیت ورزشی افزایش معنی داری داشت (05/0>p)؛ ولی فعالیت آنزیم کاتالاز بلافاصله و یک ساعت پس از فعالیت کاهش معنی داری داشت (05/0>p)، غلظت اسید آسکوربیک نیز بلافاصله پس از فعالیت کاهش معنی داری نشان داد ولی یک ساعت پس از فعالیت افزایش معنی داری پیدا کرد (05/0>p). نتیجه گیری حاصل از پژوهش حاضر نشان می دهد، فعالیت هوازی تا سر حدّ واماندگی در مردان غیر ورزشکار، باعث افزایش آنتی اکسیدانهای مهم بزاقی نظیر آنزیم های پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز و غلظت اسید آسکوربیک می شود ولی منجر به کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز می شود. واژه های کلیدی: فعالیت هوازی حاد، بزاق، آنتی اکسیدان