رابطه خلاقیت، وظیفه شناسی، جنبه های انگیزشی و نگرشی زمان با مدیریت زمان

چکیده: هدف این مطالعه بررسی رابطه بین خلاقیت، وظیفه شناسی، نگرش ها و جنبه های انگیزشی زمان با مدیریت زمان بود. روش انجام پژوهش، توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی بود که در این پژوهش به طور تصادفی خوشه ای چندمرحله ای 304 (154 دختر، 150 پسر) نفر از دانشجویان برای مطالعه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه مدیریت زمان بارلینگ، کلوی و چونگ، مقیاس شخصیت خلاق گوگ، خرده مقیاس وظیفه شناسی پرسش نامه پنج عاملی نئو، مقیاس کنترل ادراک شده از زمان کلاسنز و همکاران، خرده مقیاس سرسختی مقیاس سبک های زمان یوسونیر و والت- فلورنس، خرده مقیاس ترجیح سازماندهی مقیاس رفتار مدیریت زمان ماکان و همکاران، استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از روش های آمار توصیفی مانند (میانگین و انحراف معیار) و روش مدل یابی علّی از نوع تحلیل مسیر، استفاده شد. نتایج نشان داد که مدیریت بهتر زمان از طریق نمرات بالاتر خلاقیت، وظیفه شناسی، سرسختی، کنترل ادراک شده از زمان و ترجیح سازماندهی پیش بینی می شود. همچنین، خلاقیت از طریق سرسختی، کنترل ادراک شده از زمان و ترجیح سازماندهی بر مدیریت زمان اثر می گذارد و وظیفه شناسی نیز از طریق سرسختی و ترجیح سازماندهی در مدیریت زمان نفوذ دارد. از آنجا که مدیریت بهتر زمان باعث ارتقای کیفیت زندگی در تمام جنبه ها می شود، لذا شناسایی و کنترل متغیرهای موثر در مدیریت زمان، می تواند مدیریت زمان را بهبود بخشیده و در بالا بردن کیفیت زندگی در تمامی زمینه ها به افراد کمک کند.