تاثیر طول دوره حرکت موزون بر کورتیزول، تستوسترون ،خلق وخو و توده بدنی زنان غیرفعال

مطالعه حاضر با هدف بررسی طول دوره حرکات موزون برغلظت کورتیزول وتستوسترون بزاقی،خلق وخو در زنان غیر فعال انجام شد. بدین منظور دریک کار آزمایشی نیمه تجربی19زن متاهل غیرفعال با روش نمونه گیری هدفمند در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تمرین حرکات موزون(12نفر) وکنترل(7نفر) تقسیم شدند. گروه حرکات موزون 8هفته تمرینات منظم ریتمیک هوازی با شدت 120ضربه مترونوم و معادل 65%vo2maxرا انجام دادند. هردوهفته یکبارml6 بزاق تحریک نشده قبل و پس از تمرین(هرچهارجلسه یک بار)از آزمودنیها گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از تحلیل واریانس یکطرفه با اندازه گیری های مکرر سطح معنی داری 05/0p<استفاده شد. نتایج نشان داد غلظت سطوح استراحتی و پس از فعالیت تستوسترون کاهش معنی دار یافت(05/0p<). درحالیکه سطوح استراحتی و پس ازفعالیت کورتیزول بصورت معنی داری افزایش یافت (05/0p<). بعلاوه از بین اجزاء ششگانه خلقی، تنها دراغتشاش فکری و تنش کاهش معنی دار مشاهده شد(05/0p<). در نتیجه می توان گفت پاسخ هورمونی تابعی از طول دوره تمرین حرکات موزون است. با در نظر گرفتن تغییرات هورمونی وهمچنین کاهش تنش و اغتشاش فکری متعاقب تمرین حرکات موزون، بر مبنای همین امر به زنان غیرفعال توصیه می شود تا از محاسن هورمونی، فیزیولوژیکی و رفتاری آن بهره ببرند.