بررسی روابط عوامل فردی و موقعیتی با خودکارآمدی و انطباق پذیری مسیر شغلی در بین دانشجویان دانشگاه های سراسری شهر اصفهان

چکیده هدف از این پژوهش بررسی روابط متغیرهای فردی، شناختی- اجتماعی و بین فردی (شخصیت، خودکارآمدی و جهت گیری هدف و حمایت اجتماعی) با انطباق پذیری مسیر شغلی بود. همچنین این پژوهش بر آن بود تا تاثیر غیرمستقیم شخصیت، جهت گیری هدف و حمایت اجتماعی را از طریق خودکارآمدی بر انطباق پذیری مسیر شغلی بررسی نماید. پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری کلیه ی دانشجویان دانشگاه های دولتی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1389 بود. از این جامعه نمونه ای 475 نفری از طریق نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ی پنج عاملی نئو (neo-ffi)، مقیاس های جهت گیری هدف، خودکارآمدی عمومی، حمایت اجتماعی و پرسشنامه انطباق پذیری مسیر شغلی بود. داده های گردآوری شده از طریق آمار توصیفی، تحلیل واریانس چند متغیری و تحلیل مدل سازی معادله ساختاری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد همه ی متغیرهای برون زا تاثیر معنادار بر انطباق پذیری مسیرشغلی دارند. شخصیت نسبت به سایر متغیرها نقش تعیین کننده تر و موثرتری در تبیین واریانس انطباق پذیری مسیرشغلی دارد و به طور غیر مستقیم از طریق خودکارآمدی نیز بر انطباق پذیری مسیر شغلی موثر است. خودکارآمدی بعد از شخصیت نسبت به ابعاد جهت گیری هدف و حمایت- اجتماعی تاثیر بیشتری در تبیین انطباق پذیری مسیر شغلی دارد. خودکارآمدی میانجی تاثیر غیر مستقیم شخصیت، ابعاد جهت گیری هدف و حمایت اجتماعی بر انطباق پذیری مسیر شغلی بود. از بین ابعاد جهت گیری هدف، جهت گیری هدف یادگیری بیشتر از جهت گیری اجتنابی بر انطباق-پذیری مسیرشغلی موثر است و جهت گیری هدف اثبات عملکرد اثر معناداری بر انطباق پذیری مسیر شغلی ندارد. در مدل مفروضی که خودکارآمدی میانجی تاثیر غیر مستقیم شخصیت، ابعاد جهت گیری هدف و حمایت اجتماعی بر انطباق پذیری مسیر شغلی است، حمایت اجتماعی تاثیر غیر مستقیم معنادار بر انطباق پذیری مسیر شغلی ندارد. گرچه حمایت اجتماعی به تنهایی بر انطباق پذیری مسیر شغلی اثر مثبت و معنادار دارد اما در ارتباط با شخصیت اثرش منفی و معنادار می شود. همچنین در مدل مفروضی که شخصیت، خودکارآمدی، ابعاد جهت گیری هدف و حمایت اجتماعی به طور مجزا و مرتبط بر شخصیت موثرند تنها اثر خودکارآمدی و شخصیت بر انطباق پذیری معنادار و مثبت است و حمایت اجتماعی و ابعاد جهت گیری هدف اثر مستقیم معناداری بر انطباق پذیری مسیر شغلی ندارند. به طورکلی واریانس انطباق پذیری مسیر شغلی به ترتیب با متغیرهای شخصیت، خودکارآمدی، حمایت اجتماعی، جهت گیری هدف یادگیری و جهت گیری هدف اجتنابی توضیح داده می شود. از یافته های این پژوهش می توان برای انتخاب کارکنان، آموزش کارکنان و هدایت دانشجویان برای انتخاب دقیق تر مسیر شغلی استفاده کرد.