بررسی کیفیت فضاهای عمومی شهری حاصل از بازآفرینی محیط های طبیعی درون شهرها (نمونه موردی: بوستان نهج البلاغه)

امروزه با گسترش شهرها محیط های طبیعی فراوانی درون آنها قرار گرفته اند. نیاز شهرها به داشتن فضاهای عمومی و همچنین ضرورت حفظ و جلوگیری از نابودی این محیط های طبیعی به عنوان میراثی گران سنگ برای شهرها، سبب شده که بازآفرینی این محیط ها در دستور کار مسئولان شهری و از جمله شهر تهران قرار گیرد. مسأله مهم در بازآفرینی این محیط های طبیعی و تبدیل آنها به فضاهای عمومی شهری توجه به کیفیت این فضاهاست تا حاصل کار محیطی پایدار باشد که شهر را به سوی توسعه ای پایدار سوق دهد. در این پژوهش الگویی با عنوان سیمای سرزمین پایدار برای بررسی کیفیت فضاهای عمومی شهری حاصل از بازآفرینی محیط های طبیعی درون شهری ارائه شده و در آن به مولفه های محیط زیستی و اکولوژیکی در کنار مولفه های کالبدی، معنایی و عملکردی توجه شده است. بدین منظور ابتدا به توضیح برخی واژه ها و مطالب پرداخته شده و همچنین نظریات و الگوهای مطرح در زمینه موضوع پژوهش مطرح شده و برخی از تجربیات جهانی در این زمینه بررسی شده است. پس از آن با استفاده از مبانی نظری مطروحه الگوی مورد نظر منتج شده است. در این الگو تعدادی معیار در چهار گروه کیفیتی عملکردی، تجربی_زیبایی شناختی، اجتماعی و اکولوژیکی_ محیط زیستی ارائه شده است. سپس بوستان نهج البلاغه تهران بر اساس این معیارها و به وسیله پرسشنامه و با استفاده از نظرات استفاده کنندگان در برخی از معیارها و همچنین بررسی های کارشناسی در معیارهای دیگر، به روش anp مورد سنجش کیفیت قرار گرفته که بر اساس دسته بندی انجام شده بوستان نهج البلاغه دارای کیفیت خوب ارزشیابی شده است.