پیش بینی یادگیری خودراهبر، براساس ویژگی های شخصیتی و حمایت اجتماعی در دانش آموزان مقطع متوسطه.

چکیده هدف از اجرای این پژوهش پیش بینی یادگیری خودراهبر براساس ویژگی های شخصیتی و حمایت اجتماعی در دانش آموزان دختر متوسط? شهر بیرجند بود. جامع? آماری شامل 4235 دانش آموز دختر متوسط? (شاخه نظری) شهر بیرجند بود، که در سال تحصیلی 89-88 در این شهر مشغول به تحصیل بودند. نمون? پژوهش 300 نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای و با در نظر گرفتن 100 نفر برای هریک از سه پای? اول، دوم و سوم تعیین شد و از هر پایه، تعدادی کلاس به روش تصادفی انتخاب گردید. در این پژوهش میزان خودراهبری دانش-آموزان با استفاده از مقیاس خودارزیابی برای یادگیری خودراهبر ویلیامسون، ویژگی شخصیتی دانش آموزان (توافق پذیری، گشودگی) با استفاده از پرسشنام? شخصیتی نئو مک کری و کاستا ترجمه شده توسط حق شناس در ایران و میزان و اهمیت حمایت اجتماعی نیز با استفاده از پرسشنام? حمایت اجتماعی مالکی و دیمری سنجیده شدند. پایایی هر سه پرسشنامه در تحقیق حاضر محاسبه و مورد تأیید قرار گرفت. یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که با وارد کردن هم? متغیرهای پیش بین (میزان و اهمیت حمایت اجتماعی والدین و معلم و ویژگی های شخصیتی) در یک تحلیل رگرسیون گام به گام، فقط متغیرهای توافق پذیری و میزان و اهمیت حمایت دریافت شده از سوی معلمان پیش بینی کننده های معناداری برای یادگیری خودراهبر بوده است. واژگان کلیدی: یادگیری خودراهبر- ویژگی های شخصیتی - حمایت اجتماعی.