بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر عوامل قلبی– عروقی، تنفسی و بیوشیمیایی جانبازان قطع نخاعی

پژوهش حاضر، به بررسی تأثیر یک برنامه ی تمرین هوازی منتخب بر برخی از عوامل قلبی– عروقی، تنفسی و بیوشیمیایی افراد ضایعه ی نخاعی، پرداخت. نمونه ی آماری این تحقیق، ?? نفر از جانبازان قطع نخاعی بیمارستان شهید رجایی اصفهان بودند. از این تعداد، 10 نفر که به طور تصادفی انتخاب شدند به عنوان گروه تجربی و 10 نفر دیگر، گروه کنترل را تشکیل دادند. برنامه تمرینی، شامل 20 دقیقه تمرین هوازی مقاومتی بود که 8-12 تکرار مقاومت بیشینه هر فرد را شامل می شد. برای انجام تمرین، از یک ویلچر دستی که به طور ثابت، در چارچوب در قرار می گرفت، استفاده شد. دو باند کشی، به منظور انجام حرکت دستها به طور مشابه با حرکت پیشرانی ویلچر، به دو طرف چارچوب، به طور موازی متصل گردید.این تمرین، به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته انجام شد. گروه کنترل، تمرینات خاصی انجام ندادند. آزمونهای مربوط به لیپوپروتئین های خون، گلوکز، فشار خون سیستولی و دیاستولی و آزمون اسپیرومتری، به منظور برآورد عملکرد ریه، در دو نوبت، قبل و بعد از تمرین انجام شد. از آزمونهای کولموگروف- اسمیرنوف، t مستقل و t زوجی، برای تحلیل داده ها استفاده شد. سطح معنا داری این تحقیق (05/0? ?) در نظر گرفته شد. یافته ها نشان داد که میانگین متغیرهای vc، fev1 وhdl در گروه تجربی، نسبت به قبل از تمرین، افزایش و ldl، گلوکز و فشار خون سیستولی و دیاستولی، کاهش داشته است.