بررسی رابطه خودتنظیمی عاطفی ومهارتهای مطالعه باعملکرد تحصیلی دانشجوبان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

هدف این پژوهش بررسی رابطه خودتنظیمی عاطفی و مهارت های مطالعه باعملکرد تحصیلی دانشجویان دانشکده علوم پزشکی استان اصفهان بوده است. نمونه مورد پژوهش 313 نفر از دانشجویان را شامل می شد که به طور تصادفی از بین آمار دانشجویان در دسترس ترم های 8 تا 2 هفت دانشکده انتخاب شدند و به پرسشنامه ها پاسخ دادند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه شامل سه پرسشنامه از جمله پرسشنامه خودتنظیمی عاطفی جهت خودتنظیمی عاطفی و پرسشنامه راهبردهای مطالعه و یادگیری وین اشتاین جهت مهارت های مطالعه و از پرسشنامه عملکرد تحصیلی و معدل برای عملکرد تحصیلی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد خود تنظیمی عاطفی و مهارتهای مطالعه با عملکردتحصیلی رابطه دارد. متغیرخود تنظیمی عاطفی با 365/0 درصد بیشترین سهم را در تبیین میزان عملکردتحصیلی دارد. بین مولفه های خودتنظیمی عاطفی ومهارتهای مطالعه باعملکرد تحصیلی دانشجویان رابطه معنی داری وجود دارد نتایج نشان داد خرده مقیاس های متغیرهای مستقل میتوان 8/53 درصد از واریانس عملکرد تحصیلی را تبیین نماید.هم چنین بین مولفه های خودتنظیمی عاطفی ومهارتهای مطالعه وعملکرد تحصیلی با معدل دانشجویان رابطه معنی داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان می دهد با استفاده از واریانس ترکیب خطی خرده مقایسهای متغیرهای مستقل میتوان 2/45 درصد از واریانس معدل کل را توضیح داد. نتیجه گیری: ضرورت دارد که به منظور ارتقاء همه جانبه دانشجویان، آموزش هایی برای یاددهی راهبردهای خودتنظیمی صورت داد. توجه و برنامه ریزی درجهت بهبود مهارت های مطالعه وافزایش خودتنظیمی عاطفی دانشجویان امری ضروری است.