مطالعه میزان آمادگی ارتباطات بحران در بین سازمان های شهرستان کرمان

هدف این تحقیق، بررسی ارتباط بین اندازه، نوع، حیطه فعالیت و فرایند گرایی سازمان و متغیرهای دیگری از جمله تفویض اختیار، حوزه ی فعالیت روابط عمومی و اطمینان به توانایی های سازمان در پاسخگویی به بحران که از ابعاد فرهنگی سازمان محسوب می شود، با آمادگی ارتباطات بحران می باشد. به این منظور ابتدا فعالیت هایی که می توانند در آمادگی ارتباطات بحران سازمان موثر باشد از مقالات متعدد استخراج شده اند، فعالیت هایی که در این پژوهش برای ارزیابی سطح آمادگی در نظر گرفته شده اند، عبارتند از؛ تهیه و تدوین برنامه مدیریت بحران، تشکیل تیم مدیریت بحران، آموزش، تهیه چک لیست هایی به منظور دستیابی سریع به افراد مسئول درهنگام بروز بحران و همچنین کاربرد سیستم های هشدار دهنده در سازمان می باشد. پس از آن در راستای ارزیابی فرضیات تحقیق، پرسشنامه ای توسط محقق تدوین گردید. که پس از تأیید روایی و پایایی، پرسشنامه در بین نمونه منتخب از جامعه آماری توزیع شد. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. در بخش آمار استنباطی از روش آماری خی2، آزمون پیرسون و اسپیرمن استفاده گردید. پس از تجزیه و تحلیل داده ها مشخص شد که اندازه سازمان، فرایند گرایی سازمان، تفویض اختیار، حوزه ی فعالیت روابط عمومی و نیز اطمینان به توانایی های سازمان در پاسخگویی به بحران بر آمادگی ارتباطات بحران تأثیر مثبت دارند، در حالیکه نوع و حیطه فعالیت سازمان بر آمادگی ارتباطات بحران بی اثر می باشد.