بررسی روش شناسی ترجمه استعاره در خطبه های 21 تا 50 نهج البلاغه (ترجمه فیض الاسلام، دشتی و شهیدی (ره))

استعاره در زمره قوی ترین ومتعالی ترین فنون بیانی به شمار می آید.واژه یا عبارتی است که در غیر معنای حقیقی خود با هدف تاثیر گذاری بیشتر به کار می رود.درکلام امیر المومنین(ع)نیز استعاره به فراوانی یافت می شود که تشخیص ارکان آن،به آسانی میسور نیست.چرا که استعاره ازاساسی ترین وجوه زبان تخییلی،و عنصری اساسی در فرآیند ارتباطی شمرده می شود.در ترجمه استعاره خصوصا در متون دینی چون نهج البلاغه که در هر صورت ادب وبلاغت را در واژه خود جای داده است،باید با نکات بلاغی وشرایط ترجمه آشنا بود. ترجم? تحت اللفظی استعاره، به کار بردن استعار? معادل دیگر در زبان مقصد، ترجمه به تشبیه، ترجمه به جامع، تصریح به حقیقتِ استعاره و ترجم? آزاد از روش هایی است که دشتی، شهیدی و فیض الاسلام در ترجم? هشتاد وپنج استعاره مفرده وتمثیلیه خطبه های بیست ویک تا پنجاهم به کار برده اند.این نتایج بعد از استخراج استعاره خطبه های ذکر شده ودقت درشناسایی و فهم خطبه ها وسپس ترجمه های سه مترجم یاد شده همراه با روش ترجمه آنها بدست آمده است.که در نهایت سه مترجم به ترجمه تحت اللفظی گرایش زیادی داشته اند.برای هر استعاره ترجمه پیشنهادی نیز آورده شده است که از اهداف این پایان نامه و یکی از راههای نقد و بررسی ترجمه های سه مترجم به شمار می آ ید.